تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟

رمزارز ها برخلاف ارز های فیات از تکنولوژی بلاکچین استفاده می‌کنند و غیرمتمرکز هستند.

پول چیست ؟ بررسی تاریخچه پول و دلیل نیاز به رمز ارزها

بیت کوین اولین ارز دیجیتال ایجاد شده است که خود را به عنوان یک سیستم پرداخت همتا به همتا بین دو کاربر و بدون حضور یک نهاد واسطه مثل بانک، معرفی کرد. این امر بیت کوین را به عنوان جایگزینی برای پول رایج مطرح کرد. بسیاری از اقتصاددان‌ها معتقدند که بیت کوین و ارزهای دیجیتال نمی‌توانند نقش پول را داشته باشند اما برخی دیگر معتقدند ایده ارزهای دیجیتال برای ایجاد دنیای عادلانه‌تر و آزادتر بسیار مفید است.
برای درک بهتر کارکردها و ویژگی‌های بیت کوین، اولین قدم این است که ببینیم پول چیست و تاریخچه آن چه بوده است. آشنایی با مسیر طی شده در طول تاریخ برای پول به ما این امکان را می‌دهد که ویژگی‌های مختلف بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را به خوبی شناسایی و ارتباط آن‌ها با پول فیات امروزی را درک کنیم. در این مطلب به صورت خلاصه تاریخچه‌ی پدید آمدن پول و مسیر پیموده شده توسط آن را با یکدیگر مرور خواهیم کرد.

پول چیست و چرا به وجود آمد ؟

ماجرا از آن‌جا شروع شد که انسان نیاز به تبادل را در زندگی روزمره خود احساس کرد؛ به عنوان مثال، یک باغدار سیب بیش از مصرف یک سال خود سیب داشت و تصمیم داشت آن‌ها را با کالاهای مورد نیاز خود معاوضه کند، اما از طرفی پیدا کردن فردی که کالاهای مورد نظر او را داشته باشد سخت بود. از سوی دیگر حتی در صورت پیدا شدن کالاها، معیار مناسبی برای آن‌ها وجود نداشت؛ مثلا کسی نمی‌توانست به صورت دقیق تعیین کند که یک کیلو سیب برابر با چه مقدار خرما است.
برای حل این مشکلات تبادل، در مناطق مختلف دنیا کالاهای ارزشمندی بین بومیان آن منطقه مورد اجماع عمومی قرار گرفت تا به عنوان پول استفاده شود. در بسیاری از مناطق فلزات گران‌بها مانند نقره یا طلا یا حتی انواع خاصی از سنگ یا صدف به عنوان پول کاربرد داشت. احتمالا در برخی از فیلم‌ها مشاهده کرده‌اید مبادله‌ی هرگونه کالا یا خدماتی بین زندانیان با سیگار انجام می‌شود. به دلیل کمیابی و درخواست بالای این کالا، در این فضا سیگار به عنوان پول عمل می‌کند. در واقع هر کالایی را که بتوان به عنوان ابزاری برای معامله بین افراد استفاده کرد، پول نامیده می‌شود.
سهولت در مبادلات و شمارندگی ارزش هر کالا یا خدمتی، دو ویژگی اصلی است که پول برای جامعه به ارمغان می‌آورد. شمارندگی ویژگی است که ارزش هر کالا یا خدمت را با معیاری یکسان قابل سنجش می‌کند. تصور کنید قصد خرید یک خانه را داشته باشیم، در این صورت با توجه به ویژگی‌های خانه‌های مختلف می‌توانیم مقایسه و انتخاب کنیم؛ اما اگر پولی وجود نداشته باشد، آیا یک خانه با یک کالای دیگر مثل خودرو قابل مقایسه است؟ به لطف پول، کالاهای مختلف با این که ویژگی‌های کاملا متفاوتی دارند، نسبت به یکدیگر قابل مقایسه هستند.

تولد اسکناس

تا اینجا متوجه شدیم که پول چیست و چرا به وجود آمده است. حالا باید سراغ مفهوم اسکناس برویم. اولین باری که برگه‌هایی مشابه اسکناس پدید آمد به قرن‌ها پیش برمی‌گردد، به هنگامی که طلا فروشان به ازای مقدار مشخصی طلا که در انبار خود داشتند، برگه‌هایی را چاپ کردند تا برای معاملات نیازی به حمل طلا نباشد. این مدل به تدریج توسعه یافت و سپس با شکل‌گیری دولت‌های قدرتمند مرکزی در دنیا،‌ هر دولت تصمیم به ارائه برگه‌های خود به عنوان پول گرفت. یکی از مصادیق بسیار مهم قدرت در آن‌ سال‌ها برای هر کشوری، داشتن ذخایر طلای بیشتر بود. این مدل از پول تا سال‌ها بر دنیا حکمرانی داشت.
بعد از مدتی کشورها تصمیم گرفتند که دیگر طلا را به عنوان پشتوانه پول رایج خود استفاده نکنند. آن‌ها معتقد بودند کشورشان به تنهایی اعتبار و پشتوانه پول آن‌ها است. کشور آمریکا را می‌توان سردمدار این تفکر دانست. تقریبا بعد از جنگ جهانی دوم بود که آمریکا طی بیانیه‌ای اعلام کرد که دیگر طلا را به عنوان پشتوانه‌ی پول خود قرار نمی‌دهد. به تبع آن موجی از این تفکر در دنیا میان دولتمردان شکل گرفت و بسیاری از کشورها به آن روی آوردند. بعد از متوجه شدن اینکه کاربرد اسکناس به عنوان پول چیست، لازم است تا با انواع پول‌ها آشنا شویم.

انواع پول چیست ؟

در حال حاضر پول در کشورها به دو قسمت مسکوک و پول بانکی تقسیم می‌شود. مسکوک به معنی پولی است که به صورت اسکناس یا به طور کلی فیزیکی وجود دارد.
پول بانکی تنها اعدادی‌ست که در حساب‌های افراد در بانک‌های مختلف وجود دارد. تنها مقدار کمی از پولی که افراد در بانک‌ها دارند به صورت فیزیکی در هر کشور موجود است. زمانی که صحبت از چاپ پول به میان می‌آید، در واقع دیگر منظور چاپ اسکناس نیست. اضافه کردن اعداد در نظام بانکی است که توسط بانک مرکزی هر کشور می‌تواند انجام شود. این تغییر اعداد در بانک‌ها توسط بانک مرکزی هر کشور رخ می‌دهد. شایان ذکر است که بانک‌های تجاری با دادن تسهیلات به رشد نقدینگی کمک می‌کنند. به این مدل،‌ «بانکداری ذخیره کسری» می‌گویند.
همان‌طور که در مدل بالا مشاهده کردید، قدرت اقتصادی تا حد زیادی در دست بانک‌های مرکزی هر کشور است و تمام افراد جامعه تحت تاثیر تصمیم‌های این نهاد قرار می‌گیرند. وظیفه بانک مرکزی حفظ ارزش پول کشور است. اعمال سیاست‌های نادرست توسط این نهاد می‌تواند منجر به ایجاد تورم در کشور و کم شدن ارزش پول شود. بعد از اینکه عنوان کردیم انواع پول چیست، وقت آن رسیده است که سراغ بیت کوین و رمزارز ها برویم!

بیت کوین به دنیا آمد

بسیاری از افراد در نقاط مختلف دنیا نسبت به وضعیت ذکر شده و تمرکز قدرت در دست دولت‌ها معترض بوده و هستند. یکی از این افراد یا گروه‌ها «ساتوشی ناکاموتو» (Satoshi Nakamoto) بود. او با ابداع بیت کوین و ویژگی‌هایی که برای آن تعریف کرد، گامی بر خلاف آن‌چه در تمام این سال‌ها بر فضای مالی جهان حاکم بود برداشت.
بزرگترین ویژگی بیت کوین، عدم تمرکز است. برخلاف پول‌هایی که توسط دولت‌ها ایجاد می‌شود، بیت کوین کاملا غیر متمرکز است و هیچ فردی به تنهایی نمی‌تواند درباره آن تصمیم‌گیری کند.

یکی دیگر از ویژگی‌های بیت کوین که طرفداران بسیاری دارد، ضد تورمی بودن آن است. به این معنی که در نهایت بیست و یک میلیون بیت کوین وجود خواهد داشت و هیچ گاه افزایش نخواهد یافت. ویژگی دیگری که بیت کوین را برای بسیاری جذاب می‌کند، انتقال آسان و بدون محدودیت آن است. افراد برای انتقال و تبدیل ارزهای رایج کشورها باید کارمزدهای بالایی بپردازند، اما انتقال بیت کوین حتی با حجم‌های بسیار بالا هزینه‌های بسیار پایینی دارد و از طرفی محدودیت جغرافیایی برای آن وجود ندارد.

ساتوشی ناکاموتو توانست با تلفیق راهکارهای فنی و اقتصادی به یک سیستم غیر متمرکز برسد که در آن کاربران مسئولیت تایید و ثبت تراکنش‌ها را بر عهده دارند و میزان پول در آن از قبل مشخص است و امکان ایجاد پول اضافی و ایجاد تورم در آن وجود ندارد. ایجاد این سیستم با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری امکان‌پذیر شد. بعد از آشنایی با مفهوم پول چیست باید به این سوال پاسخ بدهیم که رمزنگاری چیست و با کاربردهای آن بیشتر آشنا بشویم تا بهتر بتوانیم سیستم پولی جدید که توسط بیت کوین ارائه شده است را درک کنیم.

تفاوت پول دیجیتالی و پول الکترونیکی چیست؟

پول دیجیتالی، پولی است که ما به صورت فیزیکی آن را در اختیار نداریم و در فضای دیجیتالی و اینترنتی آن را مدیریت می کنیم. ماهیت پول دیجیتالی همان پول فیزیکی است، با این تفاوت که به شکل فیزیکی مورد استفاده قرار نمی گیرد. پول دیجیتالی امروزه در اقتصاد کشورها تحولات مهمی ایجاد کرده است.

نسخه دیجیتالی ارزهای رایج مدت زمان زیادی است که در کشورها در حال استفاده است. به عنوان مثال پول های فیزیکی در آمریکا فقط یک دهم پول کل کشور را تشکیل می دهد و اکثر سرمایه مردم و دولت در سپرده های مختلف بانکی به شکل الکترونیکی نگهداری می شود. در گذشته پول دیجیتالی صرفا محدود به ارزهای فیات و پول های پشتیبانی شده توسط بانک ها که خدمات الکترونیکی نام گرفته بودند می شد، اما مدتی است که رمزارزها راه خود را به پول های دیجیتالی و روش های معاملاتی باز کرده اند.

این دو شکل پول با اینکه هر دو بر بستر دیجیتال هستند و هر دو به شکل فیزیکی ارائه نمی شوند، اما تفاوت های بزرگی با یکدیگر دارند. اگر می خواهید درباره پول دیجیتالی و شکل های مختلف آن بیشتر بدانید، مطالعه ادامه مطلب را از دست ندهید.

پول الکترونیکی چیست؟

قبل از اینکه درباره پول الکترونیکی صحبت کنیم، لازم است درباره ارز فیات یا پول بی پشتوانه بدانیم. به زبان ساده، پول فیات یک واحد پولی است که ارزش آن توسط دولت صادر کننده ارز تعیین می شود. (مانند ریال ایران و یا دلار آمریکا) پول فیات نقطه مقابل پول کالایی است، پولی که پشتوانه ارزشی آن یک دارایی مانند طلا یا نقره است.

ارزش پول الکترونیکی با ارز فیات پشتیبانی می شود. به صورت خلاصه، پول الکترونیکی همان ارز فیات است که به شکل الکترونیکی و اینترنتی در آمده است. ارزش پول الکترونیکی همانند ارز فیات است. پول الکترونیکی ارزهای فیات را تا زمانی که از این شکل خارج و به شکل فیزیکی تبدیل شوند (به عنوان مثال با استفاده از دستگاه خودپرداز) به صورت دیجیتالی ذخیره می کند.

پول الکترونیکی همچنین مانند ارزهای فیزیکی حامی خود، دارای ماهیت قانونی و قابل اندازه گیری است و تقریبا تمام کسب و کارها و شرکت های ارائه دهنده خدمات کشور از این نوع پرداخت پشتیبانی می کنند.

پول الکترونیکی را می توان به دو دسته گسترده طبقه بندی کرد:

معاملات پول الکترونیکی سخت هنگامی است که از پول برای معاملات غیرقابل بازگشت استفاده شود. این معاملات دارای امنیت بالایی هستند و معمولا از طریق بانک ها انجام می شود.

پول الکترونیکی نرم برای معاملاتی که برگشت پذیر یا انعطاف پذیر هستند به کار می رود. کاربران در این نوع معاملات قادر به مدیریت دارایی خود حتی پس از پردازش پرداخت هستند. این مدیریت شامل لغو معامله، تغییر قیمت و دیگر موارد می شود. این تغییرات معمولا فقط تا مدت زمان کوتاهی پس از انجام معامله قابل انجام است. برخی سرویس هایی که این نوع خدمات را انجام می دهند شامل پی پال، کارت های اعتباری و دیگر موارد می شوند.

پول الکترونیکی نسبت به پول فیزیکی از مزایای مختلفی از جمله تاریخچه تراکنش ها، سریع و قابل انجام در هر زمان، رفع مشکلات پول فیزیکی تقلبی و امنیت بالا بهره می برد. اما در نقطه مقابل مشکلاتی نیز دارد. به عنوان مثال از آنجایی که پول الکترونیکی مستقیم با بانک ارتباط دارد، ممکن است در برخی نقل و انتقالات با توجه به شرایط با تاخیر مواجه شوید. همچنین مشکلات هک و نفوذ و کلاه برداری های اینترنتی از دیگر مواردی هستند که ممکن است برای دارندگان پول الکترونیکی مشکل زا باشد.

اما چندین سال است که نوع جدیدی از پول های دیجیتالی به نام رمزارزها یا ارزهای دیجیتال وارد زیرمجموعه پول های دیجیتالی شده است که از مزایای مختلفی نسبت به پول الکترونیکی بهره می برد. اما رمزارز ها چه تفاوتی با پول الکترونیکی دارند؟

رمزارز یا ارز دیجیتال چیست؟

رمزارزها مانند پول الکترونیکی به شکل فیزیکی وجود ندارند و بر بستر دیجیتالی فعالیت دارند. پس چه چیزی باعث تمایز ارز دیجیتال با پول الکترونیکی در کشورها می شود؟

تفاوت بزرگ ارز دیجیتال با پول الکترونیکی در این است که هرگز شکل فیزیکی به خود نمی گیرد. اگر شما از استفاده کنندگان پول الکترونیکی باشید، می توانید به راحتی به یک دستگاه خودپرداز مراجعه کنید و موجودی بانکی فیات خود را به شکل فیزیکی دریافت کنید. اما شما هرگز نمی توانید دارایی های ارزدیجیتال خود را به شکل فیزیکی دریافت کنید. ارزهای دیجیتال برای همیشه در یک شبکه دیجیتالی و اینترنتی باقی مانده و فقط از طریق پلتفرم های دیجیتالی معامله می شود.

رمزارزها مانند پول الکترونیکی این امکان را به کاربران خود می دهند تا به راحتی و با یک دستگاه موبایل و اتصال اینترنتی، وجوه مورد نظر خود را منتقل کنند و پرداخت های خود را انجام دهند.

یک نکته مهم درباره رمزارزها در این است که برخلاف پول الکترونیکی هیچ دولت و بانکی بر این ارزها نظارت ندارد و ارزش گذاری نکرده است. با اینکه این موضوع امنیت تراکنش ها را نسبت به پول الکترونیکی بالا می برد و تقلب در پرداخت های انجام شده را غیرممکن می کند، اما بدان معنی است که علاوه بر نوسانات قیمتی بالای این رمزارزها، در بسیاری از کشورها ماهیت قانونی ندارند و کسب و کارها این ارزها را برای ارائه خدمات خود قبول نمی کنند.

ارزهای دیجیتال از طریق شبکه های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاکچین فعالیت می کنند. بلاکچین را به صورت ساده می‌توانیم به یک دفتر برای ارزهای دیجیتال تشبیه کنیم. دفتری که علاوه بر ذخیره سازی و نگهداری اطلاعات، این امکان را به کاربران ارزهای دیجیتال می‌دهد تا به صورت مستقیم و با حذف واسطه مبادلات خود را ثبت کنند.

با اینکه ارزهای دیجیتال را نمی توان به شکل فیزیکی استفاده کرد، اما این امکان وجود دارد تا با استفاده از صرافی های مختلفی که در سراسر جهان در حال ارائه خدمات هستند، رمزارزها را به ارزهای فیات تبدیل کرد و سپس برای خرید محصولات یا دریافت خدمات از آنها استفاده کرد.

رمزارزها تمام ویژگی های مثبت پول الکترونیکی را دارند و همچنین اکثر مشکلات پول های الکترونیکی را حل کرده اند. اما همانطور که گفته شد، یک موضوع و تفاوت مهم درباره رمزارزها نبود نظارت دولتی و بانکی برآنها است. موضوعی که در یک جهت برای سرمایه گذاری و سود گیری از نوسانات ایجاد شده به دلیل ذکر شده در رمزارزها مفید است و از یک جهت استفاده از رمزارزها در زندگی روزمره را دشوار کرده است. به همین دلیل است که دولت ها در تلاش برای راه اندازی یک نوع خاص رمز ارز به نام ارز های دیجیتال بانک مرکزی یا CBDC هستند، ارزی که ممکن است آینده اقتصاد کشورها و جایگزینی مناسب برای پول الکترونیکی باشد.

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی یا CBDC چیست؟

ارز دیجیتالی بانک مرکزی، یک ارز دیجیتالی است که توسط بانک مرکزی یک کشور ساخته و مدیریت می شود. اگر بخواهیم به شکل ساده آن را توضیح دهیم، فرض کنید که بیت کوین توسط بانک فدرال آمریکا مدیریت می شد و از حمایت کامل دولت ایالت متحده آمریکا نیز برخوردار بود.

در حال حاضر هیچ بانکی ارز دیجیتال خود را راه اندازی نکرده است، اما تقریبا تمامی بانک های مرکزی در این رابطه تحقیقاتی انجام داده اند و یا فرآیند ساخت آن را شروع کرده اند. به عنوان مثال در آمریکا بانک فدرال رزرو با همکاری تیم تکنولوژی M.I.T در پروژه ای به نام همیلتون در حال کار بر روی این نوع ارز هستند. پروژه همیلتون قرار است علاوه بر تعیین چگونگی عملکرد ارز دیجیتال آمریکا و ابزارهای مورد نیاز، به انتشار مقاله های تحقیقاتی و به اشتراک گذاری کدهای خود است تا از دیگر فعالان نیز کمک گرفته شود. هرچند این پروژه در مراحل ابتدایی خود است و با توجه به اطلاعات منتشر شده، ارز دیجیتالی آمریکا در حال حاضر دور از دسترس است.

چگونگی عملکرد ارز دیجیتالی بانک مرکزی

با اینکه در حال حاضر هیچ ارز دیجیتال بانک مرکزی در دسترس قرار ندارد، اما ساز و کار آن مشخص شده است. فرض کنیم آمریکا با انتشار دلار دیجیتالی، از ارز دیجیتالی بانک مرکزی خود یعنی دلار دیجیتالی رونمایی کرد. این ارز از لحاظ ارزشی هیچ تفاوتی با دلار فیزیکی ندارد. اگر کسی به شما ۱۰۰ دلار دیجیتالی دهد، شما در حساب خود ۱۰۰ دلار خواهید داشت که هیچکس نمی تواند آن را از شما پس بگیرد.

تفاوتی این ارز دیجیتالی دولتی با روش قدیمی پول الکترونیکی، در این است که دیگر معاملات نرم در آن وجود ندارند. به عنوان مثال اگر کسی توسط پی پال برای شما پول واریز کند، این پول با اینکه در حساب شما نمایش داده می شود اما پول نمایش داده شده هنوز بین بانک ها جا به جا نشده است (معامله نرم در پول الکترونیکی) به همین دلیل تراکنش ممکن است تکمیل نشده باشد و طرف پرداخت کننده پول را قبل از اینکه به دست شما برسد پس بگیرد. در صورتی که این مشکل برای ارز دیجیتال بانک مرکزی، همانند رمزارزها وجود ندارد و تراکنش ها در یک فضای امن بلافاصله انجام می شود و امکان لغو آن و کلاه برداری های مرتبط وجود ندارد.

همانطور که تا الان متوجه شده اید، مهم ترین دلیل ساخت یک رمزارز دولتی در این است که پول الکترونیکی به ارز دیجیتال تبدیل شود و در کنار بهره بردن از خدمات آن، ماهیت قانونی پیدا کند. این بدان معنی است که تمام فعالان اقتصادی باید آن را به عنوان یک ارز قانونی قبول کنند. افراد قادر هستند با استفاده از ارز دیجیتالی بانک مرکزی تراکنش های مختلف روزانه خود را انجام دهند، مالیات خود را پرداخت کنند، بدهکاری های خود را صاف کنند و یا در صورت نیاز، بانک ها این اجازه را دارند تا برای جبران خسارت و بدهی ها از ارز دیجیتال بانک مرکزی شخص برداشت داشته باشند.

یکی از مشکلات پرداخت با ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز نسبت به پول الکترونیکی، در این است که علاوه بر مالیات و سود فروشنده کاربران وادار به پرداخت کارمزدی بسته به ارز دیجیتال مورد نظر هستند. ارز دیجیتال بانک مرکزی این مشکل را نیز حل کرده است و همانند پول فیزیکی، این کارمزد اضافه را حذف می کند.

چین از جمله کشورهایی است که در زمینه ارز دیجیتالی بانک مرکزی خود پیشرفت بزرگی داشته است. این طرح که در چندین شهر چین انجام شد، به مردم این امکان را می داد تا با پرداخت هزینه ای در قرعه کشی ارز دیجیتالی بانک مرکزی خود که یوان دیجیتالی نام داشت شرکت کنند. برندگان این قرعه کشی می توانستند با مراجعه به فروشگاه ها و ارائه کوپن آن، اجناس مختلفی را خریداری کنند.

در حال حاضر این طرح گسترش پیدا کرده است و چین و امارات در حال ایجاد شبکه ای با استفاده از بلاکچین و ارز دیجیتالی بانک مرکزی برای انجام تبادلات مالی جهانی هستند.

تاثیر ارزهای دیجیتال در سراسر جهان

با وجود مزایای مختلف ارز دیجیتال بانک مرکزی در آینده ممکن است این نوع ارز به صورت کامل جایگزین پول های فیزیکی و الکترونیکی کشورها شود، اما تا پیاده سازی کامل این ارز راه زیادی باقی مانده است. با اینکه دولت ها در تلاش برای ساخت سریعتر ارز دیجیتالی خود هستند، مردم در سراسر جهان در حال استفاده و استقبال از رمزارزهای غیرمتمرکز هستند.

ارزهایی که گزینه مناسبی برای سرمایه گذاری، تجارت و همچنین حفظ حریم شخصی و امنیت از دارایی ها شده اند.

نقاط مشترک ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز و ارزهای دیجیتالی بانک مرکزی و دلیل برتری آنها نسبت به پول الکترونیکی

• سرعت بالا در پرداخت ها: کاربران با استفاده از ارز دیجیتال می توانند به سرعت وجه مورد نظر خود را به هرکجای کره زمین انتقال دهند، موضوعی که با استفاده از موسسات مالی ممکن است حتی تا چند روز طول بکشد. این پرداخت ها در خارج از کشور نیز سریع بوده و محدودیت های بیرون مرزی پول الکترونیکی را نیز ندارد.
• انجام نقل و انتقالات بین المللی با هزینه کمتر: انجام تراکنش های بین المللی با روش های فیزیکی و الکترونیکی بسیار گران است. جا به جایی وجوه از یک کشور به یک کشور دیگر، به معنی استفاده از صرافی های مختلف و پرداخت هزینه های گزاف برای تبدیل ارز است. مشکلی که ارزهای دیجیتال آن را حل کرده اند.
• دسترسی ۲۴ ساعته در هر روز هفته: نقل و انتقالات پول بانکی در روزهای تعطیل، آخر هفته ها و خارج از ساعت های کاری معمولا زمان بیشتری می برد زیرا بانک ها بسته هستند و نمی توانند معاملات را انجام دهند. این تاخیر شامل انتقالات پول الکترونیکی نیز می شود. انجام تراکنش های ارزهای دیجیتال به دلیل نبود وابستگی به بانک ها، به سرعت و در هر زمان و روزی قابل انجام است.
• پشتیبانی از افرادی که حساب بانکی ندارند: در هر کشور افراد بسیاری هستند که حساب بانکی ندارند. موضوعی که آنها را مجبور به پرداخت هزینه های گزاف برای انجام تراکنش های مختلف می کند. اگر کشور ها ارزدیجیتال بانک مرکزی خود را راه اندازی کنند، تمام افراد بدون توجه به حساب بانکی می توانند به پول های خود دسترسی داشته باشند و بدون نیاز به مبلغی اضافه، قبوض یا دیگر فاکتور های خود را پرداخت کنند.
• پرداخت های راحت تر و کارآمد تر برای دولت ها و مردم: اگر کشوری ارز دیجیتال بانک مرکزی خود را عرضه کند، پرداخت های مختلفی از جمله قبض ها، مالیات و کمک های مالی به مردم نیازمند را می تواند به راحتی انجام دهد و برخلاف پول الکترونیکی دیگر نیازی به دسته بندی افراد با اطلاعات شخصی برای پیگیری و بررسی نیست.
  همچنین افراد با استفاده از رمزارزها می توانند به راحتی و بدون طی کردن مراحل قدیمی اداری، پرداخت های خود را انجام دهند.

دلایلی که باعث می شود ارزدیجیتال غیرمتمرکز گزینه مناسبی برای پول الکترونیکی نباشد و ارزهای دیجیتال بانک مرکزی انتخاب نهایی باشد

• تعداد زیادی ارزدیجیتال در بازار وجود دارد: محبوبیت و شلوغی بازار ارز دیجیتال در حال حاضر یک نقطه ضعف است. ارزهای زیادی در بستر بلاکچین ساخته و عرضه شده اند که هرکدام دارای ویژگی های مخصوص خود است. موضوعی که به دلیل نبود پشتوانه کشوری، شناخت ارزهای معتبر و مناسب را برای استفاده کنندگان عمومی سخت می کند.
• استفاده از ارزهای دیجیتال نیازمند مطالعه و یادگیری کار با آنها است: ارزهای دیجیتال پیچیدگی های مخصوص به خود را دارند. از نحوه ذخیره سازی آنها در کیف پول ها گرفته تا کارمزد های مختلف و همچنین روش های انتقال یا استفاده از آنها در معاملات نیازمند مطالعه و یادگیری هستند. برای اینکه ارزهای دیجیتال به صورت گسترده استفاده شوند نیاز است که سیستم ساده تر شود.
• معاملات بلاکچین ممکن است گران تمام شود: رمزارزها از بلاکچین برای انجام معادلات پیچیده تایید و ثبت معاملات استفاده می کنند. انجام این معاملات مصرف برق بالایی دارد و باعث بالا رفتن هزینه انجام تراکنش ها می شود. مشکلی که احتمالا ارزهای دیجیتال بانک مرکزی با توجه به انجام فرآیند های مورد نیاز توسط خود بانک با آن درگیر نباشند، اما در حال حاضر این ارز ها عرضه نشده اند.
• ارزهای دیجیتال نوسانات زیادی دارند: قیمت و ارزش رمزارزها می تواند به طور ناگهانی تغییر کند. این مهم ترین موضوعی است که کسب و کارها را برای استفاده از آن در معاملات خود دچار تردید کرده است. زیرا یک ارز بی ثبات، ریسک بالایی برای کسب و کار ایجاد می کند. هرچند لازم به ذکر است که این نواسانات خود دلیلی برای سرمایه گذاری بسیاری از افراد در رمزارز ها بوده است. ارزهای دیجیتال بانک مرکزی به دلیل ارزش گذاری براساس تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ ارز کاغذی، این نواسانات را نخواهد داشت.

با توجه به تفاوت های بزرگی که ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز با ارزهای دیجیتال بانک مرکزی دارند، بعید است میان این دو پول دیجیتالی رقابتی شکل بگیرد؛ زیرا هرکدام استفاده جداگانه ای دارند. ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز در تلاش برای ارائه راهکار جدید پرداختی و سرمایه گذاری در یک فضای امن و ناشناس هستند، در حالی که دولت ها در تلاش هستند تا با ساخت ارزدیجیتال بانک مرکزی خود براساس ارز فیات کشور، راهکاری نوین برای جایگزینی پول الکترونیکی ارائه کنند.

تفاوت رمزارز با ارز فیات چیست؟

رمزارز ها برخلاف ارز های فیات از تکنولوژی بلاکچین استفاده می‌کنند و غیرمتمرکز هستند.

ارز های فیات توسط دولت یا دولت های مختلف کنترل، اداره و توزیع می‌شوند؛ در واقع بدون وجود دولت ها ارز های فیات اعتبار چندانی ندارند زیرا دولت ها هستند که به آن ها ارزش می‌دهند. این وابستگی به دولت ها در بعضی موارد مانند تورم و چاپ بیش از حد پول برای افرادی که از ارز های فیات استفاده می‌کنند وآن ها را نگهداری می‌کنند دردسرساز است. ارز های فیات در اختیار دولت ها هستند و دولت ها میتوانند بر نحوه استفاده از آنها نظارت مستقیم داشته باشند و حتی در دارایی افراد دست ببرند و آن را مسدود کنند. بر خلاف ارز های فیات، اکثر رمزارز ها در اختیار همگان قرار دارند و نهاد یا دولت خاصی بر روی آن ها کنترل ندارد. در واقع هر فردی که صاحب رمزارزی باشد مالکیت مطلق آن را داراست و می‌تواند بدون نیاز به واسطه (دولت ها) از این رمزارز ها استفاده کند. اعتبار تراکنش ها و مالکیت رمزارز ها توسط یک مکانیزم اجماع تأیید می‌شود که کاملا غیرمتمرکز است. ویژگی غیرمتمرکز بودن رمزارز ها را بلاکچین به آن ها داده است و شخص یا نهاد خاصی کنترلی بر روی آن ها ندارد. بلاکچین ها در اکثر موارد شفاف سازی انجام می‌دهند و می‌توان تراکنش ها را بدون شناسایی فرد فرستنده و گیرنده در دفتر کل بلاکچین مشاهده کرد. در این بستر کاربران کنترل ارسال، دریافت و ذخیره دارایی خود را بدون دخالت هیچ شخص ثالثی (بانک یا دولت) انجام می‌دهند.

یکی از مزایایی که استفاده رمزارز ها دارد، ارسال سریع و با کارمزد بسیار پایین نسبت به ارز های فیات به سراسر دنیاست. رمزارز ها با استفاده از بلاکچین به یک سیستم پرداخت غیرمتمرکز تبدیل شده اند که نیازی که واسطه ندارد. رمزارز ها و بلاکچین ها در طول زمان کاربرد های بسیار دیگری نیز پیدا کرده اند.

برای یادگیری بیشتر در مورد رمزارز ها و بلاکچین و نحوه کار آن ها با ما همراه باشید. اگر در مورد رمزارز ها سوالی دارید می‌توانید وارد گروه تلگرام تیک ارز شوید و سوال خود را برای ادمین های ما که به صورت 24 ساعته فعال هستند مطرح کنید.

تفاوت ارز دیجیتال و فیات

همان‌طور که جهان به سمت جامعه بدون پول نقد حرکت می‌کند، سیستم پرداخت اطراف ما در حال تبدیل شدن به یک اقتصاد دیجیتال است. در حال حاضر، تنها درصد کمی از پول جهانی به شکل فیزیکی ارز بیان می‌شود، و اکثر پول‌ها به صورت الکترونیکی از طریق برنامه‌های پرداخت آنلاین یا با استفاده از کارت‌های نقدی مبادله می‌شوند. علیرغم این واقعیت که جامعه امروزی در آستانه تبدیل شدن به یک اقتصاد پیشرفته است، تنها درصد کمی از مردم تفاوت ارز دیجیتال و فیات را می‌دانند.

این روزها اغلب کلماتی مانند «کریپتوکارنسی و بیت کوین» را می‌شنویم، زیرا این کلمات و اخبار مربوط به آن‌ها در دنیای مالی سر و صدای زیادی برپا کرده است.

کلمه “ارز فیات” به پول صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد که یک مناقصه قانونی است که توسط دولت صادر کننده آن به جای یک کالای ملموس حمایت می‌شود. ارز دیجیتال یک وسیله مبادله دیجیتال است که به دلیل استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری کاملاً ایمن است. ارزهای دیجیتال با ارزهای سنتی فیات تفاوت اساسی دارند. با این حال، شما همچنان می‌توانید آن‌ها را مانند هر کالای دیگری بخرید و بفروشید.

• هر دو را می‌توان برای پرداخت و به عنوان ذخیره ارزش استفاده کرد.
• هر دو به اعتماد گسترده مصرف کننده تکیه می‌کنند تا به عنوان وسیله مبادله عمل کنند.
• ارز فیات توسط بانک‌ها و دولت‌ها (مرکزی) صادر و کنترل می شود.
• ارز دیجیتال از طریق فرآیندی به نام ماینینگ تولید و توزیع می‌شود و توسط یک مرجع متمرکز کنترل نمی شود.
• ارز دیجیتال قابل اعتماد است زیرا ضد دستکاری است و نمی‌توان آن را دو بار خرج کرد.
• تراکنش بیت کوین را نمی‌توان معکوس کرد، لغو کرد و یا پس گرفت.

خلاصه ای از تفاوت ارز دیجیتال و فیات: هر شکل موثر پول باید به عنوان وسیله مبادله، ذخیره ارزش و واحد حساب عمل کند. هم ارز فیات و هم ارز دیجیتال این ابزار را ارائه می‌دهند، اما از چند جهت کلیدی متفاوت هستند. ارز فیات یک ارز قانونی است که ارزش آن به یک ارز دولتی مانند دلار آمریکا مرتبط است، در حالی که ارز دیجیتال یک دارایی دیجیتال است که ارزش خود را از بلاکچین اصلی خود به دست می‌آورد. صدور و مدیریت ارزهای فیات توسط بانک‌های مرکزی دیکته می‌شود، در حالی که پروتکل‌های بلاکچین، کدها و جوامع بر ارزهای دیجیتال حاکم هستند. توزیع فیات به واسطه‌ها نیاز دارد، در حالی که ارز دیجیتال به شبکه‌های توزیع‌شده و غیر متمرکز برای فعال کردن تراکنش‌های «بی اعتماد» متکی است.

آنچه در این مقاله می‌خوانید

ارز دیجیتال چیست؟

بر خلاف ارزهای معمولی، ارز دیجیتال رمزگذاری شده و غیر متمرکز است که به هیچ دولت یا بانک مرکزی مرتبط یا تنظیم نشده است و مبتنی بر فناوری بلاکچین است که یک چارچوب دفتر کل توزیع شده است. بلاکچین یک دفتر کل توزیع شده است که توسط شبکه‌ای از رایانه‌ها مدیریت می‌شود که یک کپی دقیق از پایگاه داده را نگهداری می‌کند و سوابق آن را با اجماع بر اساس ریاضیات محض به روز می‌کند.

برخی از ارزهای دیجیتال محبوب بیت کوین، اتریوم، لایت کوین، ریپل و دش هستند. این ارزهای دیجیتال مورد حمایت هیچ دولتی نیستند و برای خرید و فروش آن‌ها به هیچ واسطه ای نیاز نداریم.

آن‌ها توسط شبکه‌های همتا به همتا از رایانه‌های رایگان و منبع باز مدیریت می‌شوند. بیت کوین اولین ارز دیجیتال غیر متمرکز بود که خلاقیت عمومی را ثبت کرد و در سال 2009 توسط ساتوشی ناکاموتو – مخترع ناشناس – راه‌اندازی شد.

ارزهای دیجیتال زیرمجموعه ارزهای مجازی قرار می‌گیرند. آن‌ها در ابتدا برای ارائه یک روش پرداخت جایگزین برای تراکنش‌های آنلاین توسعه یافته بودند. با این حال، ارزهای دیجیتال هنوز به طور کلی توسط شرکت‌ها و مشتریان پذیرفته نشده‌اند، و در واقع آنقدر غیر قابل اعتماد هستند که به عنوان روش‌های پرداخت مورد استفاده قرار گیرند.

ارز فیات چیست؟

ارز فیات ممکن است به شکل پول فیزیکی باشد یا به صورت الکترونیکی ارائه شود، به عنوان مثال با اعتبار بانکی. عرضه توسط دولت کنترل می‌شود و شما می‌توانید از آن برای پرداخت مالیات خود استفاده کنید. ارز فیات شامل ارز کاغذی، اسکناس، سکه و غیره است که دارای ذخیره ارزش بوده و به عنوان وسیله‌ای برای خرید کالا و خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نقش بانک‌های مرکزی در اقتصاد از زمان معرفی ارز فیات گسترش یافته است، زیرا آن‌ها اکنون چاپ ارز را تنظیم می‌کنند. قدرت عرضه و تقاضای مصرف کننده، ارزش پولی را تعیین می‌کند. پوند، دلار آمریکا، یورو، ین و روپیه برخی از ارزهای اصلی جهانی هستند.

تفاوت‌های عمده ارز دیجیتال و فیات

یکی از اشکال وام دادن ارز، مشروعیت و ثبات بیشتر به فناوری بلاکچین، استیبل کوین‌ها هستند. استیبل کوین یک ارز دیجیتال است که به ارزش یک دارایی در دنیای واقعی گره خورده است. در حالی که بسیاری از استیبل کوین‌ها به دلار آمریکا متصل می‌شوند، در تئوری، استیبل کوین‌ها را می‌توان به دارایی‌های دیگر مانند طلا یا سایر کالاها متصل کرد. در واقع، این امر به نهادهایی که مایل به انجام معاملات در دارایی‌های شناخته شده هستند اجازه می‌دهد تا هرگز زنجیره بلوکی را ترک نکنند.

در حالی که بعید است که ارز دیجیتال به زودی جایگزین دلار آمریکا شود، در حال حاضر صنایع زیادی وجود دارند که آن را به عنوان نوعی پرداخت پذیرفته‌اند. بسیاری از استارت آپ‌ها در فناوری بلاکچین به دلیل هزینه و مزایای سرعت، اولین پذیرندگان رمزارز برای پرداخت‌های B2B بوده‌اند. علاوه بر این، برای معاملات بین المللی نیازی به تبدیل ارز وجود ندارد.

تفاوت ارز دیجیتال و فیات: آیا ارز دیجیتال و فیات یکسان هستند؟

هم بله و هم خیر !

رمزارزها تا آنجایی که امکان مبادله بین دو طرف را فراهم می‌کنند و به عنوان یک ذخیره ارزش عمل می کنند، پول هستند. با این حال، آن‌ها همچنین ویژگی‌هایی را ارائه می دهند که سیستم پولی سنتی در حال حاضر قادر به ارائه آن‌ها نیست: ارزهای دیجیتال می‌توانند توسط هر کسی، در هر کجا، در هر زمان در سراسر جهان و بدون نیاز به بانک یا دولت خرج و دریافت شوند. این انقلابی‌ترین جنبه ارزهای دیجیتال است.

علاوه بر این، ارز فیات اساساً معادل بدهی است. وقتی یک بانک مرکزی اسکناس منتشر می‌کند، به تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ طور همزمان درصدی از بدهی دولت شما را به عنوان مصرف کننده منتشر می‌کند. ممکن است منطقی بپرسید این چگونه است؟ به این فکر کنید که مثلا اتحادیه اروپا و ایالات متحده چگونه پول ایجاد می‌کنند.

ارز فیات به این دلیل دارای ارزش است که یک دولت آن را پول قانونی اعلام می‌کند – این پول ارزش ذاتی ندارد.

بیشتر پولی که یک دولت ایجاد می‌کند زمانی است که وام گرفته می‌شود. بانک‌ها زمانی پول ایجاد می‌کنند که مردم پول وام می‌گیرند. دلار آمریکا را در نظر بگیرید: اگر وام گرفته نمی‌شد، احتمالاً دلاری نیز در گردش نبود. به عبارت دیگر، بدون بدهی مصرف‌کنندگان به بانک‌ها، دلار آمریکا در دنیا وجود نخواهد داشت.

در حالی که به نظر می‌رسد ارز فیات بخش عمده‌ای از ارزش خود را از بدهی به دست می‌آورد، این مورد در مورد بیت کوین صدق نمی‌کند. بیت کوین ارزش ذاتی فراتر تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ از اعتماد جامعه خود دارد. بیت کوین به سیستمی از بدهی‌ها تکیه نمی‌کند، ارزش آن به میزان موثر بودن آن به عنوان یک وسیله مبادله خلاصه می‌شود.

بیت کوین شکل جدیدی از اعتماد را برای سیستم پولی جهانی آینده ما ایجاد کرده است. سیستم پشت بیت کوین کاملاً شفاف و مبتنی بر ریاضیات و اجماع واقعی کاربران روزمره است. با در نظر گرفتن همه اینها، کدام گزینه برای آینده ما بهتر است؟ بیت کوین یا فیات؟

تفاوت ارز دیجیتال و فیات: آیا ارز دیجیتال می‌تواند جایگزین ارز فیات شود؟

در حال حاضر بحث‌های زیادی پیرامون آینده ارزهای فیات وجود دارد و بسیاری اظهار داشتند که انتظار دارند در سال‌های آینده جای خود را به ارزهای دیجیتال بدهند، در حالی که دیگران مخالف هستند و می‌گویند که کریپتو و فیات همزمان با حرکت رو به جلو، وجود خواهند داشت. ارائه مزایای مختلف برای کاربران و کسب و کارها به تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ طور یکسان.

برای بسیاری، یکی از بزرگترین خطرات پول فیات این واقعیت است که می‌تواند بسیار مستعد تورم باشد، که در صورت وقوع سقوط یا افزایش شدید، می‌تواند ثروت و ارزش کلی موسسات را به شدت تغییر دهد. در صورت نیاز، دولت‌های محلی می‌توانند شروع به افزایش مقدار پول تولیدی در هر زمان کنند – این امر ارزش پول را به شدت کاهش می‌دهد و می‌تواند منجر به بی‌ثباتی در اقتصاد به شکل ابرتورم شود.

از سوی دیگر، ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین، عرضه محدودی دارند که در طول زمان تغییر نخواهد کرد – این بدان معناست که ارزش بیت کوین ممکن است با محبوبیت بیشتر افزایش یابد، اما با تولید انبوه رقیق نخواهد شد. به همین دلیل، متوجه خواهید شد که بسیاری از مردم در حال حاضر از حفظ بیت کوین خود با هدف کسب سود با افزایش ارزش خوشحال هستند.

شباهت ارز دیجیتال و فیات چیست؟

هر دوی این اشکال ارز تا حد زیادی ارزش خود را از پذیرش گسترده‌ای که در سراسر جهان دارند به دست می‌آورند. پذیرش بیشتر به معنای اعتبار بیشتر است. آن‌ها همچنین قابل تقسیم هستند – همان‌طور که یک روپیه را می‌توان به 100 پایز تقسیم کرد، 1 بیت کوین را می‌توان به 0.00000001 بیت کوین تقسیم کرد. مانند ارز فیات، از کوین‌های کریپتو می توان برای پرداخت خدمات یا تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ خرید محصولات استفاده کرد. آن‌ها همچنین می‌توانند به عنوان یک هدیه برای ذخیره ارزش استفاده شوند.

نتیجه گیری

در دنیای مدرن که تراکنش‌ها خودکار می‌شوند و از اشکال سنتی ارزهای ثابت کمتر از گذشته استفاده می‌شود، ممکن است فرد در تفاوت‌های بین پول فیات و ارز دیجیتال گیج شود.

با این حال، هر دوی این شکل‌های ارز دارای ویژگی‌های مشابهی هستند، مانند ارزهای قانونی که دارای ارزش تجاری هستند، کمک به مصرف‌کنندگان برای خرید انواع کالاها و خدمات، تعیین ارزش پولی آن‌ها توسط نیروهای تقاضا و عرضه و سایر موارد مالی/تجاری، می‌تواند در مبادلات و غیره معامله شود. با این حال، این مقاله در مورد عدم شباهت این ارزها به یکدیگر صحبت می‌کند، زیرا هر یک از آنها دارای تفاوت‌هایی هستند که به مخاطب کمک می‌کند تا به راحتی بین این دو ارز تمایز قائل شود.

به علاوه، این مقاله نشان می‌دهد که چگونه اشکال رمزنگاری ارز تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ یک پدیده در سراسر جهان است، در مورد اینکه چگونه ارزهای فیات در سراسر جهان به عنوان یک وسیله سنتی مبادله شناخته می‌شوند، و همچنین مزایا و معایب هر نوع ارز. با این حال، اگرچه ارزهای دیجیتال در جامعه مدرن ترجیح قابل توجه‌تری نسبت به ارزهای فیات دارند، به نظر می‌رسد که اشکال رمزنگاری ارزها به اندازه کافی برای کنترل روش‌های مرسوم پرداخت فعلی، کاملاً پیشرفته نیستند.

تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

زمان تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ مطالعه: 5 دقیقه تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز ارز دیجیتال چیست؟ ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا.

لینک کوتاه صفحه

تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. به آن پول دیجیتال، پول الکترونیک، ارز الکترونیکی یا سایبرنقد نیز می‌گویند.

آشنایی با ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال ویژگی فیزیکی ندارند و فقط به صورت دیجیتال در دسترس هستند. تراکنش‌های مربوط به ارزهای دیجیتال با استفاده از رایانه یا کیف پول الکترونیکی متصل به اینترنت یا شبکه‌های تعیین شده انجام می شود. در مقابل، ارزهای فیزیکی مانند اسکناس و سکه های ضرب شده، ملموس هستند، به این معنی که دارای ویژگی ها و ویژگی های فیزیکی مشخصی هستند. تراکنش‌های مربوط به چنین ارزهایی تنها زمانی امکان‌پذیر می‌شوند که دارندگان آنها دارای مالکیت فیزیکی این ارزها باشند.

ارزهای دیجیتال دارای کاربرد مشابه ارزهای فیزیکی هستند. می توان از آنها برای خرید کالا و پرداخت هزینه خدمات استفاده کرد. آنها همچنین می توانند استفاده محدودی را در میان برخی از جوامع آنلاین مانند سایت های بازی، پورتال های قمار یا شبکه های اجتماعی پیدا کنند.

ارزهای دیجیتال همچنین تراکنش های فوری را امکان پذیر می کنند که می توانند به طور یکپارچه در سراسر مرزها انجام شوند. برای مثال، این امکان برای شخصی که در ایالات متحده مستقر است می‌تواند با ارز دیجیتال به طرف مقابل ساکن سنگاپور پرداخت کند، مشروط بر اینکه هر دو به یک شبکه متصل باشند.

ویژگی‌های ارزهای دیجیتال

همانطور که قبلا ذکر شد، ارزهای دیجیتال فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند. معادل فیزیکی ندارند.

ارزهای دیجیتال می‌توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند. ارز فیات که به شکل فیزیکی وجود دارد، یک سیستم متمرکز تولید و توزیع توسط بانک مرکزی و سازمان‌های دولتی است. ارزهای دیجیتال برجسته مانند بیت کوین و اتریوم نمونه‌هایی از سیستم های ارز دیجیتال غیرمتمرکز هستند.

ارزهای دیجیتال می‌توانند ارزش را انتقال دهند. استفاده از ارزهای دیجیتال مستلزم تغییر ذهنی در چارچوب موجود برای ارزها است، جایی که آنها با معاملات خرید و فروش کالا و خدمات مرتبط هستند. با این حال، ارزهای دیجیتال این مفهوم را گسترش می‌دهند. به عنوان مثال، یک توکن شبکه بازی می‌تواند عمر یک بازیکن را افزایش دهد یا قدرت‌های فوق العاده ای برای آنها فراهم کند. این معامله خرید یا فروش نیست، بلکه بیانگر انتقال ارزش است.

انواع ارزهای دیجیتال

ارز دیجیتال یک اصطلاح فراگیر است که می‌تواند برای توصیف انواع مختلف ارزهای موجود در حوزه الکترونیکی استفاده شود. به طور کلی، سه نوع مختلف ارز وجود دارد:

ارزهای رمزنگاری شده

کریپتوکارنسی‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که از رمزنگاری برای ایمن سازی و تایید تراکنش ها در یک شبکه استفاده می‌کنند. همچنین از رمزنگاری برای مدیریت و کنترل ایجاد چنین ارزهایی استفاده می‌شود. بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از ارزهای دیجیتال هستند.

ارزهای رمزنگاری شده، ارزهای مجازی در نظر گرفته می‌شوند زیرا مقرراتی ندارند و فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند.

ارزهای مجازی

ارزهای مجازی، ارزهای دیجیتال غیرقانونی هستند که توسط توسعه دهندگان یا یک سازمان موسس متشکل از سهامداران مختلف درگیر در فرآیند کنترل می‌شوند. ارزهای مجازی را نیز می توان به صورت الگوریتمی توسط یک پروتکل شبکه تعریف شده کنترل کرد. نمونه‌ای از ارز مجازی یک توکن شبکه بازی است که اقتصاد آن توسط توسعه دهندگان تعریف و کنترل می‌شود.

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) ارزهای دیجیتالی تنظیم شده‌ای هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می‌شوند. CBDC می‌تواند مکمل یا جایگزینی برای ارز سنتی فیات باشد. برخلاف ارز فیات که به دو صورت فیزیکی و دیجیتالی وجود دارد، یک CBDC صرفا به شکل دیجیتالی وجود دارد. انگلستان، سوئد و اروگوئه چند کشوری هستند که در حال بررسی برنامه‌هایی برای راه‌اندازی نسخه دیجیتالی ارزهای فیات بومی خود هستند.

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال یا مجازی است که با رمزنگاری ایمن می شود و تقلبی را تقریبا غیرممکن می‌کند. بسیاری از ارزهای دیجیتال، شبکه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین هستند؛ یک دفتر کل توزیع‌شده که توسط شبکه‌ای متفاوت از رایانه‌ها اجرا می‌شود. یکی از ویژگی‌های مشخص رمزارزها این است که معمولاً توسط هیچ مرجع مرکزی صادر نمی‌شوند و از نظر تئوری از دخالت یا دستکاری دولت مصون می‌مانند.

آشنایی با رمزارزها

رمزارزها، ارزهای دیجیتال یا مجازی هستند که زیربنای سیستم های رمزنگاری دارند. آنها امکان پرداخت آنلاین امن را بدون استفاده از واسطه ‌های شخص ثالث فراهم می‌کنند. به الگوریتم‌های رمزگذاری مختلف و تکنیک‌های رمزنگاری اشاره دارد که از این ورودی‌ها محافظت می‌کنند، مانند رمزگذاری منحنی بیضوی، جفت‌های کلید عمومی-خصوصی، و توابع هش.

رمزارزها را می‌توان استخراج کرد یا از صرافی ها خریداری کرد. همه سایت های تجارت الکترونیک امکان خرید با استفاده از رمزارزها را ندارند. در واقع، رمزارزها ، حتی ارزهای محبوب مانند بیت کوین، به سختی برای معاملات خرده فروشی استفاده می‌شوند. با این حال، ارزش سرسام‌آور رمزارزها باعث محبوبیت آن‌ها به عنوان ابزار معاملاتی شده است. به میزان محدودی از آنها برای نقل و انتقالات برون تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ مرزی نیز استفاده می‌شود.

بلاک چین

مرکز جذابیت و عملکرد بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، فناوری بلاک چین است. همانطور که از نام آن مشخص است، بلاک چین در اصل مجموعه‌ای از بلوک‌های متصل یا یک دفتر کل آنلاین است. هر بلوک شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌هاست که به طور مستقل توسط هر یک از اعضای شبکه تایید شده است. هر بلوک جدید ایجاد شده باید قبل از تأیید توسط هر گره تأیید شود، و جعل تاریخچه تراکنش ها تقریباً غیرممکن می شود. محتویات دفتر آنلاین باید توسط کل شبکه یک گره منفرد، یا رایانه‌ای که یک کپی از دفتر را نگهداری می‌کند، توافق شود.

کارشناسان می گویند که فناوری بلاک چین می تواند به چندین صنعت مانند زنجیره تامین و فرآیندهایی مانند رای گیری آنلاین و تامین مالی جمعی خدمت کند. موسسات مالی مانند JPMorgan Chase & Co (JPM) در حال آزمایش استفاده از فناوری بلاک چین برای کاهش هزینه های تراکنش با ساده کردن پردازش پرداخت هستند.

انواع رمزارزها

بیت کوین محبوب ترین و با ارزش ترین رمزارز است. شخصی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو آن را اختراع کرد و در سال 2008 از طریق کاغذ سفید به دنیا معرفی کرد. امروزه هزاران ارز دیجیتال در بازار وجود دارد.

هر رمزارز ادعا می‌کند که عملکرد و مشخصات متفاوتی دارد. به عنوان مثال، اتریوم خود را به عنوان گاز برای پلت فرم قرارداد هوشمند زیربنایی عرضه می‌کند. ریپل توسط بانک ها برای تسهیل نقل و انتقالات بین مناطق جغرافیایی مختلف استفاده می‌شود.

بیت کوین که در سال 2009 در دسترس عموم قرار گرفت، همچنان پرمعامله ترین و تحت پوشش ترین ارز دیجیتال است. تنها 21 میلیون بیت کوین وجود خواهد داشت.

در پی موفقیت بیت کوین، بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر که به نام «آلت کوین» شناخته می‌شوند، راه‌اندازی شده‌اند.

آیا ارزهای دیجیتال قانونی هستند؟

ارزهای فیات قدرت خود را به عنوان ابزار معامله از دولت یا مقامات پولی می‌گیرند. به عنوان مثال، هر اسکناس دلاری توسط فدرال رزرو پشتیبان می‌شود.

اما رمزارزها توسط هیچ نهاد دولتی یا خصوصی پشتیبانی نمی‌شوند. بنابراین، اثبات وضعیت حقوقی آنها در حوزه های قضایی مختلف مالی در سراسر جهان دشوار بوده است. این که ارزهای دیجیتال تا حد زیادی خارج از اکثر زیرساخت‌های مالی موجود عمل کرده‌اند، کمکی نمی‌کند. وضعیت قانونی ارزهای رمزپایه پیامدهایی برای استفاده از آنها در معاملات و معاملات روزانه دارد. در ژوئن 2019، گروه ویژه اقدام مالی (FATF) توصیه کرد که نقل و انتقالات ارزهای رمزنگاری شده باید مشمول الزامات قانون خود باشد که مستلزم رعایت AML است.

از دسامبر 2021، السالوادور تنها کشوری در جهان بود که بیت کوین را به عنوان ارز قانونی برای تراکنش های پولی مجاز کرد. در سایر نقاط جهان، مقررات ارزهای تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ دیجیتال بسته به حوزه قضایی متفاوت است.

قانون خدمات پرداخت ژاپن بیت کوین را به عنوان دارایی قانونی تعریف می کند. صرافی‌های ارزهای دیجیتال فعال در این کشور منوط به جمع آوری اطلاعات در مورد مشتری و جزئیات مربوط به انتقال هستند. چین مبادلات ارزهای دیجیتال و استخراج در مرزهای خود را ممنوع کرده است.

ارزهای دیجیتال در اتحادیه اروپا قانونی هستند. مشتقات و سایر محصولاتی که از ارزهای رمزنگاری شده استفاده می کنند باید به عنوان “ابزار مالی” واجد شرایط شوند. در ژوئن 2021، کمیسیون اروپا مقررات بازارهای دارایی‌های رمزنگاری شده (MiCA) را منتشر کرد که تضمین‌هایی را برای مقررات تعیین می‌کند و قوانینی را برای شرکت‌ها یا فروشندگان ارائه دهنده خدمات مالی با استفاده از ارزهای رمزنگاری شده تعیین می‌کند. در ایالات متحده، بزرگترین و پیچیده ترین بازار مالی در جهان، مشتقات رمزارزها مانند معاملات آتی بیت کوین در بورس کالای شیکاگو موجود است.