باز هم مسکن مهر «ترک» برداشت
زلزله‌ای ٥,٢ ریشتری در ملارد کرج، یک‌چهارم جمعیت ایران را بی‌خواب و آرام کرد؛ زلزله‌ای که به‌عنوان زمین‌لرزه تهران، سال‌هاست که از سوی کارشناسان و مسئولان در قالب بحران ملی مطرح می‌شود و تهرانی‌ها از آن جان سالم به‌در بردند. اما اینکه این زلزله چگونه رخ داده و ادامه‌دار خواهد بود یا نه، محور این گزارش نیست. در اینجا قرار است نگاهی به مسکن‌های مهر متأثر از این زمین‌لرزه نه‌چندان سنگین داشته باشیم.
«شرق» در ادامه نوشت: بنا بر گزارش سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور که از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت منتشر شده، به چگونگی عملکرد این زلزله اشاره شده است، اما در داده‌های فرعی تصاویری از چند مسکن مهر در ماهدشت و مهرشهر کرج منتشر می‌شود که ترک‌های قابل‌توجهی روی دیواره‌ها را نشان می‌دهد. به گفته کارشناسان، این ترک‌ها روی ساختمان‌های مسکن مهر، حتی اگر سازه مسکن مهر روی گسله ماهدشت-جنوب کرج بنا شده باشد هم، تا این اندازه و با این وسعت، قابل دفاع سرمایه گذاری در سازهها و نهادها نیست. متأسفانه البته این رخداد را تنها در نزدیکی محدوده کانون زمین‌لرزه ملارد شاهد نبودیم و مسکن مهر آبشناسان رباط‌کریم نیز، با ترک‌های گسترده‌ای که برداشته، ساکنان خود را نگران کرده است. این در حالی است که این زمین‌لرزه آن‌قدر بزرگ نبوده تا چنین تخریب‌ها و ترک‌هایی را بتوان به‌واسطه شتاب و بزرگی آن، توجیه کرد.
ترک‌های غیرقابل قبول
مرتضی بسطامی، دانشیار پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله که به‌طور تخصصی بر مسکن مهر پژوهش‌هایی را انجام می‌دهد، در این‌باره می‌گوید: واقعیت آن است که داده‌ها کافی نیست و نمی‌توان به‌طور دقیق دراین‌باره اظهارنظر کرد، اما حداکثر شتابی که برای زلزله ملارد ثبت شده ٠,١٩G (شتاب ثقل زمین) بوده است، درحالی‌که شتابی که در آیین‌نامه طراحی ساختمانها در برابر زلزله استاندارد ٢٨٠٠ساختمان برای طراحی ساختمان در محدوده استان تهران در نظر گرفته می‌شود، چیزی حدود ٠.٣٥G است. بنابراین نباید انتظار چنین ترک‌هایی را در ساختمان داشته باشیم و این اتفاق، اصلا قابل قبول نیست.
بسطامی در ادامه به بررسی مسکن‌های مهری که در زمین‌لرزه‌های اخیر دچار آسیب شده‌اند، نگاهی کرده و می‌افزاید: مسکن مهر ورزقان، شهرک گلستان بجنورد، مورموری ایلام و سرپل‌ذهاب و اسلام‌آباد غرب همگی دچار آسیب جدی شدند. از همه بدتر، شتاب زمین‌لرزه اسلام‌آباد غرب چیزی حدود ٠,١٢G بود، یعنی کمتر از این میزان، اما شاهد بودیم آنجا حتی ستون‌های بلوک‌های مسکن مهر هم فروریخت و وضعیت خطرناکی ایجاد کرد.
مسکن مهر نمره قبولی نخواهد گرفت
به گفته او، مصالح مسکن مهر در دیواره‌ها بسیار بی‌کیفیت بوده و همین امر اجزای غیرسازه‌ای این سازهها را آسیب‌پذیر کرده است. با توجه به اینکه دیواره‌ها عمدتا با اسکلت ارتباط چندانی نداشته و اتصال لازم را ندارند، با کوچک‌ترین زلزله‌ای یا ترک برداشته و می‌شکنند یا اینکه به بیرون پرت می‌شوند. این امر نشان می‌دهد طبیعتا ضوابط آیین‌نامه ٢٨٠٠ در اینجا رعایت نشده است. این درحالی است که در زلزله سرپل‌ذهاب که زلزله‌ای بسیار قوی‌تر بود، در همان‌جایی‌که مسکن مهر آسیب جدی دیده بود، مدارس فقط چند ترک کوچک برداشته بود. بنابراین اگر بخواهید سازه مدرسه و مسکن مهر را مقایسه کنید، مسکن مهر اصلا نمره سرمایه گذاری در سازهها و نهادها قبولی در این زلزله‌ها نگرفته و نخواهد گرفت.
بسطامی می‌گوید: ممکن است مسکن مهر در برخی سازهها خوب عمل کرده باشد، اما متأسفانه در چند زلزله اخیر به‌ویژه زمین‌لرزه ورزقان در سال ٩١، زمین‌لرزه‌های شمال بجنورد، مورموری ایلام و سرپل‌ذهاب-اسلام‌آباد غرب در سال جاری، گواه بر آن بود که مسکن مهر از نظر ایمنی سازه قابل اعتمادی نیست.
او ادامه می‌دهد: مشکل ما با مسکن مهر، دو مورد است؛ نخست کیفیت کلی سازه است که به‌عنوان نمونه، مسکن مهر سرپل‌ذهاب در حد فاجعه بود. دیگری در اجزای غیرسازه‌ای مانند دیواره‌ها که در هر چهار زلزله عملکرد قابل‌قبولی نداشتند.
ضعف بنیادین مسکن مهر
این پژوهشگر تأکید می‌کند: این وضعیت به ما دیکته می‌کند مسکن مهر، یک ضعف بنیادین دارد که در طول چهار زلزله این ثابت شده است. پس کسی نمی‌تواند این را انکار یا توجیه کند. در سال ٩٦، سه زلزله داشتیم که در هر سه مسکن مهر آسیب دیده است، اما دیگر سازهها آسیب ندیده‌اند. این نشان می‌دهد که مسکن مهر یک ضعف ذاتی و بنیادین دارد. اگر مسکن مهر ورزقان و مورموری ایلام را هم به آن اضافه کنیم، جای تردید در ضعف مسکن مهر باقی نمی‌ماند.
او همچنین با ابراز نگرانی می‌افزاید: در هر سه مسکن مهر اسلام‌آباد غرب، سرپل‌ذهاب و شهرک گلستان بجنورد، سازه آسیب دیده و این مسئله نگران‌کننده‌ای است. اینجا درباره دیوار و اجزای غیرسازه‌ای حرف نمی‌زنیم.
این پژوهشگر درباره اینکه چگونه باید به این سازهها رسیدگی کرد، می‌افزاید: درمورد احیای این سازهها باید تست‌های مختلفی انجام شود که طبق آنها بتوانیم صحبت کنیم که آیا می‌توان سازه را با مقاوم‌سازی، احیا کرد یا باید کلا ساختمان را تخریب کرد. بنابراین نمی‌توان در این زمینه به‌صورت دقیق اظهارنظر کرد. هم‌اکنون این تست‌ها در اسلام‌آباد غرب و سرپل‌ذهاب روی بلوک‌هایی که آسیب ندیده یا خیلی جزئی آسیب دیده است، انجام می‌شود. بنابراین باید دید مسکن مهر با مقاوم‌سازی مشکلش حل می‌شود یا نه سازه خوبی است و می‌تواند مقاومت کند.
دانشیار پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله اما نقد جدی‌تری را مطرح می‌کند. به گفته بسطامی، عملکرد بیمارستان‌ها در این زمین‌لرزه‌ها از مسکن مهر هم بدتر بود. در زلزله ورزقان، سه بیمارستان آسیب دید، در سرپل‌ذهاب و اسلام‌آباد غرب دو بیمارستان آسیب جدی دید و این‌همه نشان می‌دهد نمره مسکن مهر از بیمارستان بالاتر است.
او با بیان اینکه بیمارستان، سازهای بااهمیت بسیار زیاد است، ادامه می‌دهد: در بیمارستان متری پنج میلیون تومان خرج می‌شود، اما مسکن مهر متری نهایتا ٦٠٠ تا ٧٠٠ هزار تومان ساخته شده است. بنابراین پول بنز داده‌اید، اما این سازه در جاده مثل پژو٤٠٥ عمل کرده است. این در حالی است که مجری ساخت آن وزارت راه‌وشهرسازی است. وزارتخانه تخصصی این امر خودش مجری ساختمان‌های دولتی است، اما عملکردش در سرپل‌ذهاب بدتر از مسکن مهر بوده است.
برای تهران فقط سرمایه گذاری در سازهها و نهادها سرمایه گذاری در سازهها و نهادها دعا کنید
این پژوهشگر در پایان می‌گوید: وضع‌مان بدتر از آن است که فکر می‌کنیم. برای تهران باید فقط دعا کرد، با این حرف‌ها چیزی درست نمیشود.
مناطق آزاد با معضل خودروهای فرسوده روبرو هستند
رکنا اقتصادی: سرپرست دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد با بیان مناطق آزاد با معضل خودروهای فرسوده مواجه هستند،گفت: نوسازی خودروهای فرسوده در دستور کار دبیرخانه است.
به گزارش رکنا، نصرالله ابراهیمی درباره نوسازی خودروهای فرسوده در مناطق آزاد اظهار کرد: اکثر مناطق آزاد با معضل خودروهای فرسوده مواجه هستند. اخیرا طبق مصوبه هیئت وزیران و ابلاغیه وزارت صمت، برنامه‌ریزی شده تا از خودروهای هیبریدی و دوگانه سوز هم برای مناطق و هم برای ورود به سرزمین اصلی بهره‌برداری شود.
وی با بیان اینکه این موضوع در دستور کار دبیرخانه شورایعالی قرار گرفته و در مناطق آزاد کشور پیگیری و دنبال خواهد شد به مهمترین رویکرد دبیرخانه برای جذب سرمایه گذار در مناطق آزاد کشور اشاره کرد و افزود: سرمایه گذار باید مشوق و انگیزه لازم از حیث تکمیل حوزه زیرساخت ها در بخش ارتباطی (انرژی) و بخش های مقرراتی ـ تقنینی را داشته باشد و ما در همین جهت موضوعات را از طریق دستگاه های اجرایی متولی پیگیری خواهیم کرد تا در اولویت برنامه‌ها قرار دهند.
وی ادامه داد: اگر زیرساخت های نهادهای مالی به ویژه در حوزه های بانک آفشور، بیمه آفشور و بورس بین الملل در کنار موضوعات داخلی، زیرساخت های لازم را بر اساس تبصره 3 قانون بودجه 1401 که از الزامات بانک مرکزی است دنبال کنیم و زمینه های لازم را برای تسهیل گری فرآیندهای اداری در بخش های اقتصادی کشور به منظور انجام امور کسب و کارهای بزرگ، کوچک و متوسط فراهم شود، قطعا سرمایه گذاران زیادی تمایل به سرمایه گذاری در این مناطق خواهند داشت تا با استفاده از ابزارهای نوین بانکی با کوتاه‌ترین فرآیندها و کم کردن زمان و هزینه، اقدام به برنامه‌ریزی در جهت توسعه سرمایه‌گذاری کنند.
وی افزود: برای رسیدن به این اهداف باید حمایت عملی از سرمایه گذاران داشته باشیم تا سرمایه گذار با اطمینان خاطر اعتبار و سرمایه اش را برای انجام امور خدماتی به مردم، کمک به اقتصاد کشور و افزایش تولید ناخالص داخلی(GDP) صرف کند.
«آب» اصلی ترین چالش پیش روی استان قزوین
اولین نشست از سلسله نشست های «قزوین در مسیر تحول دانش بنیان» با محوریت آینده آب در استان قزوین برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، شب گذشته دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) میزبان اولین نشست از سلسله نشست های «قزوین در مسیر تحول دانش بنیان» با سرمایه گذاری در سازهها و نهادها محوریت آینده آب در استان قزوین بود.
در این گردهمایی تخصصی که با حضور مسئولین کشوری و استانی، اساتید دانشگاهی، پژوهشگران، دانشجویان و صاحب نظران همراه بود، حاضرین طرح ها، پیشنهادات و انتقادات خود را نسبت به چالش های موجود در حوزه آب استان قزوین ارائه کردند.
بیژن نظری رئیس دانشکده آب و کشاورزی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) به عنوان یکی از سخنران این نشست با تاکید بر ضرورت شکل گیری عزمی جدی و همگانی در مقابله با چالش های آبی، اظهار کرد: «آب» سرمایه ملی است و همه در برابر آن مسئول هستیم.
وی افزود: در این میان تفاوتی بین دانشجو، مسئول، کشاورز، صنعتگر، باغدار و مردم عادی وجود ندارد و همه در حفظ آن سهیمیم.
این استاد دانشگاه با اشاره به تاثیرگذاری آب در تمام حوزه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و امنیتی کشور، گفت: مسئله برداشت بی رویه از سفره و افت آب های زیرزمینی علاوه بر قزوین دامنگیر تمام مناطق کشور است، مگر استان گیلان که نیازی به برداشت از آب های زیرزمینی ندارد و یا استان هایی که از ابتدا از نعمت سفره های زیرزمینی بی بهره بوده اند .
وی اضافه کرد: حمایت از حق آبه های کشاورزی و محیط زیستی می تواند منابع آب را حفظ کند.
رئیس دانشکده آب و کشاورزی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) ضمن هشدار در خصوص تبعات خطرناک حفر چاههای جدید در مناطق ممنوعه، افزود: مسئله افت آب های زیرزمینی و فرونشست زمین در نهادهای مختلف، اسناد بالادستی، سیاستهای کلی نظام و قوانین مورد توجه ویژه قرار گرفته و ماموریت اصلی پژوهشی دانشگاه نیز حل مسئله آب است که برای تحقق این مهم باید به پژوهش جدی در حوزه کشاورزی و صنایع کمآببر بپردازیم.
نظری در بخش دیگری از سخنان خود به اهمیت توسعه کم آب بر برای استان قزوین اشاره کرد و گفت: اقتصاد کم آب بر، کشاورزی کم آب بر و صنایع کم آب بر بسیار حائز اهمیت است. در تایید و ارزیابی هر طرح و پروژه ای باید کم آب بر بودن آن در اولویت توجه قرار گیرد و در این خصوص باید به دانش و فناوری مجهز باشیم و مدیریت نرم افزاری در این قضیه بسیار حائز اهمیت است.
وی تاکید کرد: بر این اساس نیز معتقدیم کشاورزان با رویکرد دانش بنیانی می توانند به جای سود ۵۰ هزار تومانی از یک متر مکعب، به درآمد یک میلیون تومانی در همان مقیاس برسند.
حمید سینی ساز از سازمان همکاری های تحول و پیشرفت ریاست جمهوری نیز دیگر سخنران این نشست تخصصی بود.
وی در ابتدای سخنان خود از عدم شفافیت داده ها در حوزه آب انتقاد کرد و گفت: وقتی آگاهیم که عمده تلفات آب در کشور از ناحیه تبخیر است چرا آب در سریع ترین حالت ممکن وارد سفره های زیرزمینی نمی شود که نه جاری شود و خسارت بزند و نه تبخیر شود و از دسترس خارج شود.
سینی ساز تصریح کرد: چرا داده های حوزه آب به صورت شفاف در اختیار عموم قرار نمی گیرد، اینها مسائلی است که ذهن پژوهشگران و کارشناسان را درگیر کرده و باید نسبت به رفع آن تدبیری اندیشیده شود.
وی افزود: وقتی متولی امور آب کشور از محل آب فروشی درآمد بیشتری دارد ترجیح می دهد بخشی از درآمد خود را خرج مقصر تراشی کند و طی دهه های متمادی در ذهن مردم و رسانه ها فرو کند که بخش کشاورزی مقصر اول و آخر کم آبی در کشور است چرا چون آن بخش کمترین میزان آب بها را پرداخت می کند و اگر این آماده سازی ذهن ها صورت گیرد با کم کردن سهم آب کشاورزی، مردم و جامعه هیچ گارد ذهنی برای این موضوع نخواهند داشت و این تصمیم را می سرمایه گذاری در سازهها و نهادها پذیرند.
سینی ساز ادامه داد: آبخیزداری در کشور مهیا نمیشود به دلیل اینکه پول در آن نیست؛ کمترین پولی که برای سد سازی نیاز است مبلغی بالغ بر ۱۵ تا ۲۰ هزار میلیارد تومان است، در حالی که با انجام عملیات آبخیزداری با یک هزارم این قیمت می توان آب را ذخیره کرد و از تبخیر آن جلوگیری و از نرخ تبخیر به موجودی آب قابل دسترس اضافه کرد.
این مسئول بیان کرد: در صورتی که آبخیزداری انجام شود دیگر آن سازه های غول پیکر و گران قیمت سدها بی ارزش جلوه می کند و یک دیواره خالی است که همه سوال می کنند چرا اینقدر برای این ها هزینه شده است.سرمایه گذاری در سازهها و نهادها
وی تاکید کرد: ساختار کشور به تعارض منافع دامن می زند چون درآمد دارد و از اعلام شفاف داده ها جلوگیری می کند تا مشت مسئولان در برابر پژوهشگران باز نشود و این مشکلی است که تمام ادوار دولت با آن روبرو بودند.
سینی ساز یکی از عوامل افزایش مصرف آب را توسعه صنایع برشمرد و گفت: در برخی مقاطع تصمیمات کلان مدیریتی باعث ایجاد مهاجرت یا انگیزه مهاجرت به شهرها شده است بی آنکه پیش بینی برای تامین آب و غذا و اشتغال آن مهاجران صورت گرفته باشد.
این عضو سازمان همکاری های تحول و پیشرفت ریاست جمهوری ادامه داد: ما به گسترش صنایع افتخار می کنیم بدون آنکه از عواقب بدی که در پی این تصمیمات است آگاه باشیم. صاحبان صنایع به فکر ترجیح منافع اند و دغدغه ای برای معضلات مهاجرت و تخصیص تسهیلات برای زندگی کارگران صنایع ندارند.
وی تصریح کرد: راه اندازی صنایع و توسعه شهرکهای صنعتی افراد را مجبور به مهاجرت به شهرها و اسکان در نزدیکی صنایع کرده است. جمعیت کثیری که امروزه در شهرها ساکن اند ، نتیجه ورود مهاجرانی است که از روستاها و شهرهای کوچک در پی کار به شهرها مهاجرت کرده اند بدون آنکه زیرساخت لازم برای حضور آنها ایجاد شده باشد.
سینی ساز اضافه کرد: در حل مسئله آب باید بررسی کنیم که چند درصد شاغلین صنایع استان قزوین بومی استان هستند. در صنایعی که با سرمایه ای عظیم احداث شده و آلایندگی های آن برای اهالی آن شهر و زیست بوم است چند درصد توانسته برای شهروندان خود ایجاد اشتغال کند. آیا صنایع به میزان هزینه هایی که برای کشور در پی دارند، ارز آوری و مصرف بهینه امکانات را در دستور کار خود قرار داده اند.
همچنین میثم پیله فروش معاون اقتصادی استاندار قزوین نیز در این نشست اظهار کرد: دولت سیزدهم در نخستین روزهای کاری خود از سند تحول دولت مردمی رونمایی کرد و آن را مرجعی برای فعالیت های نهادهای دولتی و خصوصی کشور قرار داد و به پیوست آن برای هر یک از استان های کشور اهرمی تحولی در نظر گرفت و در این میان سهم استان قزوین «تحول دانش بنیان» بود.
وی افزود: این انتخاب بیانگر عملکرد مطلوب دانشگاه ها، مراکز آموزشی، بنیاد نخبگان، پارک ها و مراکز علم و فناوری در استان قزوین است.
معاون اقتصادی استاندار قزوین ادامه داد: بر همین اساس تحول دانش بنیان در دستور کار استان قرار گرفته و اتفاقات خوبی در مسئله آب در حال وقوع است.
پیله فروش گفت: با سیاست گذاری صورت گرفته در مدیریت اقتصادی استان، طی یک سال گذشته هیچ صنعت آب بری در قزوین مستقر نشده و سقف ۲۵ متر مکعب به متقاضیان صنایع و گردشگری اختصاص یافته است.
وی با اعلام اینکه بر اساس آمایش میدانی بالغ بر ۸۰ درصد از مصرف آب استان در حوزه کشاورزی است، بیان کرد: به همت دولت سیزدهم آب شرب از طالقان به آبیک منتقل شد و در ادامه راه باید به تاکستان برسد.
این مقام مسئول اضافه کرد: اگر همه آبی که از طالقان اختصاص یافته برای شرب استان تخصیص داده شود، آینده بخش کشاورزی که بخش مهمی از آن مبتنی بر آب کانال است چه خواهد شد و این اتفاق چه تاثیری بر کشاورزی دشت قزوین خواهد گذاشت.
معاون اقتصادی استاندار قزوین گفت: آیا کشاورزی قزوین تحمل این تحول دانش بنیان را دارد؟ آیا از رودخانه های عظیم استان می توان حق آبه ای برای کشاورزی در نظر گرفت؟ چه کار ملی و استانی برای انتقال حقابه دشت قزوین از رودخانه شاهرود باید صورت پذیرد؟ اینها از جمله سوالاتی هستند که در مسئله آب استان باید به پاسخ های متقن و مستندی برسند.
گفتنی است در ادامه این نشست جمعی از صاحبنظران، دانشجویان و پژوهشگران نیز به تشریح نظرات، طرح ها و پیشنهادات خود پرداختند.
هوشنگ بازوند: ساخت خانه‌های مناطق زلزله‌زده 5 هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری نیاز دارد
استاندار کرمانشاه گفت: قریب پنج هزار میلیارد تومان سرمایه گذاری برای ساخت واحدهای مسکونی مناطق زلزله زده استان نیاز است.
استاندار کرمانشاه گفت: قریب پنج هزار میلیارد تومان سرمایه گذاری برای ساخت واحدهای مسکونی مناطق زلزله زده استان نیاز است.
به گزارش خبرداغ به نقل از ایسنا، هوشنگ بازوند در نشست با اعضای خانه صنعت، معدن و تجارت کرمانشاه اظهار کرد: ۳۹ هزار واحد مسکونی در مناطق زلزله زده استان تخریب شده و باید ساخته شود، ضمن اینکه ۵۵ هزار واحد نیز باید تعمیر شوند.
وی افزود: بر اساس برآورد اولیه برای ساخت این واحدها به 4839 میلیارد تومان سرمایه گذاری نیاز داریم.
استاندار کرمانشاه عنوان کرد: علاوه بر این برای تکمیل زیر ساخت‌های آسیب دیده نیز 1241 میلیارد تومان نیاز است.
استاندار کرمانشاه با بیان اینکه باید از فرصت زلزله برای پیشرفت استان کرمانشاه استفاده کنیم، گفت: باید در ساخت و ساز مناطق زلزله زده و استفاده از این فرصت سرعت عمل خود را بالا ببریم و بعد از ۱۸ ماه به هدف نهایی خود برسیم.
بازوند تاکید کرد: سختی ساماندهی زلزله یعنی اسکان اضطراری و بحث‌های امداد و نجات به خوبی طی شده است.
وی با بیان اینکه تمام توان کشور برای کمک به زلزله زدگان روی کار آمد و در بحث امداد و نجات رکوردی بزرگ زده شد، اظهار کرد: در زلزله‌های رودبار و منجیل بازگشایی راه‌ها ۷۲ ساعت طول کشید، اما در کرمانشاه به فاصله چند ساعت تمام راه‌ها سرمایه گذاری در سازهها و نهادها باز شد.
بازوند گفت: بخش تولیدی استان در زلزله اخیر برای همدردی با هم استانی‌های خود زحمات بسیاری کشیدند که جای تقدیر دارد.
استاندار کرمانشاه تصریح کرد: بخش تولیدی استان می‌تواند بیشترین نقش را در کمک به زلزله‌زدگان داشته باشد.
فهرست عناوین
برزن نیوز: شهر جدید هشتگرد این روزها همچون «مرثیه‌ای برای یک رؤیا» روی زمین مانده است. شهری که در ایده و رؤیای ساخت آن قرار بود شهری باشد تمام و کمال برای شهروندانی که به آنجا نقل‌مکان می‌کنند؛ اما امروز به دلایل متعدد به شهری سوخته و رها تبدیل‌شده است. سال‌ها قبل وقتی مسافران در جاده کرج-قزوین تردد می‌کردند، ورودی شهر جدید هشتگرد با فضایی زیبا و گسترده نظرها را جلب می‌کرد و محرک ساخت رؤیایی بود برای سرمایه‌گذاری طبقه متوسط، رؤیای خانه‌دار شدن در شهری که توسعه متوازن یافته و بنا بر استاندارهای جدید شهری بناشده است. شهری که روی نقشه هم به جان آدم‌ها توجه داشته هم به روح و روانشان، هم برای مراکز فرهنگی جانمایی شده و هم برای بهداشت و سلامت؛ اما آنچه امروز پس از ۲۷ سال از قد کشیدن اولین ساختمانها باقی‌مانده طرح نیمه‌کاره و به پایان نرسیده این شهر است. آنچه در ورودی این شهر به چشم میآید ساختمان‌های نیمه ساخته است که بدقواره و ناموزون قد کشیده‌اند.
ساختمان‌هایی که سال‌هاست بدون آنکه تغییری در آنان رخ دهد، از ساخت بازمانده‌اند؛ مصداق کامل حرفی است که اهالی این شهر با مجموعه مدیریت شهری دارند.
زمانی که فاز یک این شهر جان گرفت با توجه به موقعیت جغرافیایی آن نویدبخش یک شهر جذاب و جدید بود. آب‌وهوای کوهستانی و پاک، منطقه‌ای آرام و دنج، وجود کوه‌ها و روستاهای اطراف که چشم‌اندازی زیبا به منطقه داده، مزیت شهری که قرار بود با ایجاد زیرساخت‌ها، رعایت اصول شهرسازی، خیابان‌های عریض و متناسب، فضاهای سبز و گسترده، شهرجدید هشتگرد را به‌عنوان یک شهر نمونه و الگو مطرح کند؛ (که البته اوایل ساخت فاز ۱ این شهر به‌طرف یک شهر ایدئال و نمونه سوق داده شد،) اما متأسفانه کشدار شدن زمان و حرکت کند ساخت‌وسازها این ایدئال شهرسازی کامل نشد و تنها تصویری از آن در اذهان باقی ماند.
در این سال‌ها گستردگی زمین‌های اطراف کسانی را متقاعد کرده است که در این بستر به ساخت‌وساز مشغول شوند آن‌هم بدون توجه به این نکته که ساخت سازه و ساختمان شهر را نمی‌سازد بلکه تفکر و توجه به شهروندان زیربنای ایجاد یک شهر است. متأسفانه بدون برنامه‌ریزی زیربنایی و بدون اینکه فکری به حال فراهم کردن زیرساخت‌ها و امکانات شهری کنند، شهر را گسترش داده‌اند، ساختمان و ساختمان و بازهم سرمایه گذاری در سازهها و نهادها ساختمان بدون مناسب‌سازی محیط شهری و ارائه خدمات مناسب به شهروندان.
فاز ۲ و ۳، مخصوصاً فاز ۲ که بعد از فاز ۱ از قدیمی‌ترین فازهاست، به‌جز ساختمانها، چند فروشگاه و تعدادی املاکی امکان دیگری نداشته و هیچ تناسبی با شهر جدیدی که قرار بود بر اساس اصول شهرسازی ساخته شود، ندارد، انگار که فاز ۲ و ۳ فقط در حاشیه شهرجدید هشتگرد ساخته‌شده‌اند و بس.
ساخت سازهای مسکن مهر که جای بحث متفاوتی از این یادداشت دارد هم در همین راستا می‌تواند موردبررسی قرار گیرد، ساختمان‌سازی بدون توجه به خواست و نیازهای مردم ساکن این سازهها.
مصداق کمبود زیرساخت شهرجدید هشتگرد عدم انجام امور اداری در این شهر است. باآنکه نزدیک به ۲۷ سال از تأسیس این شهر می‌گذرد و سال‌هاست که شهرداری در این شهر مستقرشده اما برای انجام هر کار اداری کوچک هم باید به شهر مجاور رفت. یکی دیگر از مصادیق کمبود زیرساخت شهری بیمارستانی است که حدود ۲۰ سال از شروع ساختش می‌گذرد، گاه‌گاهی مدیری میآید و بازدیدی می‌کند و قولی می‌دهد و دیگر هیچ، همچنان ساختمان نیمه‌کاره آن منتظر گوشه چشمی از مدیران و مسئولانی است که می‌آیند و می‌روند. اگر عدم افتتاح خط مترو – که هرسال قرار است افتتاح شود- به این مصادیق اضافه کنیم، چرخه نبود زیرساخت‌های این شهر کامل شده است.
داشتن حداقل امکانات رفاهی، درمانی و بهداشتی، تفریحی، خدمات شهری، دسترسی آسان به ادارات، سازمان‌ها و بانک‌ها، تسهیل تردد و رفت‌وآمد و… زیرساخت‌های شهری است و بهره‌مندی از آن حق هر شهروندی است.
همه این عوامل دست‌به‌دست هم داده تا شهرجدید هشتگرد به‌عنوان شهری خوابگاهی و راکد و بی‌روح درآید و آن انرژی و فعالیت شهری در اینجا بچشم نمی‌خورد.
متأسفانه به‌جز تلاش‌های کمرنگ و گذرا، برنامه طولانی‌مدتی که بتواند تأثیرگذار باشد و شهر را از این انفعال و رکود نجات دهد وجود ندارد و تأسف‌آور اینکه، با توجه به همه اینها، شهروندان هم تعهدی در قبال محل زندگی‌شان احساس نمی‌کنند و مدیران شهری هم هیچ برنامه فرهنگی برای بهبود وضعیت و ایجاد حسی شهری و… ندارند
شهرجدید هشتگرد توان این‌همه ساخت‌وساز بی‌رویه را نداشته و ندارد، اما متأسفانه آن‌قدر گسترش پیداکرده که مشکلات و عدم امکانات گریبان شهروندانی را گرفته که با هزار امید و آرزو و رؤیای یک زندگی بهتر برای خود و فرزندانشان، این شهر را به‌عنوان محل سکونتشان انتخاب کرده‌اند.
دیدگاه شما