پورتفولیو چیست؟ | چگونه یک پرتفوی قوی داشته باشیم؟
واژه پورتفولیو از اصطلاحات پر کاربرد در حوزه‌های مختلف کسب و کار، مدیریت پروژه، مدیریت محصولات است که در بازار سهام با به عناوینی نظیر ” پورتفوی” یا “سبد سهام” نیز شناخته می‌شود. در این مقاله از نرم افزار حسابداری محک درباره چگونگی ایجاد یک پورتفوی قوی در بازار بورس صحبت خواهیم کرد.
فهرست مطالب
پورتفولیو (Portfolio) چیست؟
پورتفولیو (Portfolio) یا پورتفوی یا سبد سهام، مجموعه‌ای از انواع مختلف دارایی‌های متعلق به یک فرد است که در جهت تحقق اهداف مالی وی ایجاد شده است. امروزه به واسطه وجود انواع مختلفی از دارایی‌های مالی، هر فردی می‌تواند مجموعه‌ای از سهام، صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک، صندوق‌های بدهی، اوراق قرضه، وجوه نقدی یا معادل‌های نقدی، طلا، املاک، مشتقات مالی، صندوق‌های قابل معامله (ETF) و غیره را در پورتفـولیوی خود بگنجاند. یک پرتفوی متنوع باعث کاهش ریسک‌های سرمایه گذاری شده و بازدهی سرمایه گذاری های انجام شده را بالا می برد.
عموم مردم بر این باورند که سهام، اوراق قرضه و پول نقد، هسته اصلی یک پورتفوی را تشکیل می‌دهند. این باور درست است اما یک پورتفوی قوی می‌تواند بسیار متنوع‌تر از این ها هم باشد و طیف گسترده‌ای از دارایی‌ها از جمله زمین و املاک، آثار و کلکسیون‌های هنری و سرمایه گذاری‌های خصوصی را نیز در بر بگیرد.
مدیریت و نگهداری پورتفولیو معمولا توسط صاحب آن انجام می شود، اما امکان سپردن مدیریت سبد سهام به یک مدیر یا مشاور مالی، شخص یا موسسه سبدگردانی یا یک متخصص مالی دیگر نیز وجود دارد.
مدیریت پورتفوی چگونه است؟
مدیریت پورتفولیو یعنی هنر و توانایی انتخاب و نظارت بر سرمایه گذاری‌هایی که اهداف بلندمدت مالی یک مشتری، شرکت یا موسسه را برآورده می‌کنند. مدیریت پورتفولیو ممکن است ماهیت منفعل یا فعال داشته باشد.در مدیریت فعال پرتفولیو، مدیر پرتفولیو یا سبد گردان به طور فعال خرید و فروش سهام های مختلف را بر عهده می گیرد تا بیشترین سود ممکن را به دست آورد.کنترل پورتفـولیوی ثابتی که مطابق با استراتژی فعلی بازار طراحی شده است بر عهده مدیر پرتفولیو منفعل است. این استراتژی مناسب اهداف بلندمدت است و با عناوینی مثل شاخص سازی یا سرمایه گذاری شاخص نیز شناخته می‌شود.
یکی از مفاهیم کلیدی در مدیریت پورتفولیو، اصل تنوع بخشی است؛ به زبان ساده تنوع بخشی یعنی تمام تخم مرغ‌های خود را در یک سبد قرار ندهید. ایجاد تنوع متنوع سازی و تخصیص دارایی چیست؟ متنوع سازی و تخصیص دارایی چیست؟ در سبد سهام با این هدف انجام می‌شود که با تخصیص سرمایه و تقسیم کردن آن در بین ابزارهای مالی، صنایع و دسته‌های مختلف درصد ریسک احتمالی کاهش پیدا کند. از سوی دیگر، ایجاد پورتفـولیوی متنوع باعث به حداکثر رساندن بازدهی سرمایه گذاری در حوزه‌های مختلف می‌شود.
شما می‌توانید به پرتفوی سرمایه گذاری خود به چشم یک کیک نگاه کنید که به قطعاتی با اندازه‌های مختلف تقسیم شده است و هر قطعه نشان دهنده یک کلاس دارایی یا یک نوع سرمایه گذاری متفاوت است. هدف سرمایه گذاران، ایجاد یک پرتفوی با تنوع مناسب است. پورتفوی متنوع بین ریسک و بازدهی سرمایه توازن ایجاد می‌کند. البته ریسک پذیری و تحمل ریسک نیز در بین افراد متفاوت است.
راه‌های زیادی برای ایجاد تنوع در پورتفـولیو وجود دارد که البته نحوه انجام آن به شما بستگی دارد. هدف شما از ایجاد پرتفولیو ، میل شما برای ریسک و خطر کردن و شخصیت شما همگی از عوامل موثر در انتخاب نحوه ساختن پورتـفولیو هستند.
انواع پورتفولیو کدام اند؟
به تعداد سرمایه گذاران و مدیران مالی، انواع مختلف پورتفـولیو و استراتژی پرتفوی وجود دارد. یک سرمایه گذار می‌تواند چندین پورتفولیوی مختلف داشته باشد و محتوای آنها را با استراتژی یا سناریو های سرمایه گذاری متفاوتی تنظیم کند . با این حال، به یاد داشته باشید که یک نوع پورتفوی ممکن است تمام نیازهای مالی شما را برآورده نکند و شاید لازم باشد انواع خاصی از پورتفـولیو را با یکدیگر ترکیب کرده و مطابقت دهید تا به ترکیبی ایده آل برسید. در ادامه برخی از رایج‌ترین و محبوب‌ترین انواع پورتفولیو را معرفی و بررسی می‌کنیم.
1. پورتفوی ترکیبی
رویکرد پورتفولیوی ترکیبی در بین کلاس‌های دارایی متنوع به کار می‌رود. برای ایجاد یک سبد ترکیبی باید مجموعه‌ای از سهام، اوراق قرضه، کالاها، املاک و مستغلات و حتی آثار هنری را در پورتفـولیو بگنجانید. به طور کلی، یک پورتفولیوی ترکیبی مستلزم نسبت‌های تقریبا ثابتی از سهام، اوراق قرضه و سرمایه گذاری‌های جایگزین است. پورتفولیوی ترکیبی بسیار سودمند است، زیرا از نظر تاریخی بین کلاس‌های مختلف دارایی مثل سهام، اوراق قرضه و جایگزین‌ها همبستگی بیشتری ایجاد می شود؛ یعنی اگر ارزش یکی از آنها سقوط کند، ممکن است ارزش دیگری بالا برود و در نتیجه باعث حفظ تعادل در پورتفوی شما می‌شود.
2. سرمایه گذاری در سهام
وقتی پورتفولیوی شما از نوع سرمایه گذاری در سهام باشد، یعنی انتظار شما از خرید سهام، اوراق قرضه یا دارایی‌های مالی،کسب سود و بالا بردن ارزش آن در طول زمان و یا هر دوی آنها است. پورتفوی سرمایه‌گذاری در سهام ممکن است استراتژیک باشد (هنگامی که هدف شما از سرمایه گذاری در سهام، نگهداری دارایی‌های مالی برای مدت طولانی است)و یا تاکتیکی باشد (هنگامی که هدف شما از سرمایه گذاری، دستیابی به سود کوتاه مدت و خرید و فروش سهام است).
3. پرتفوی تهاجمی و متمرکز بر سهام
دارایی‌های موجود در یک پرتفوی تهاجمی معمولاً ریسک‌های بزرگی را متحمل می‌شوند تا بازدهی عالی و فوق‌العاده‌ای را تجربه کنند. سرمایه گذاران تهاجمی به دنبال شرکت‌هایی هستند که در مراحل اولیه رشد خود هستند و ارزش پیشنهادی منحصر به فردی دارند. بسیاری از این شرکت‌ها هنوز اسم و رسمی پیدا نکرده‌اند و پرتفوی تهاجمی با ریسک و سود بالا دارند.
4. پورتفوی تدافعی یا محافظه کارانه
پورتفولیوی تدافعی یا محافظه کارانه، بر روی کالاهای مصرفی که در برابر رکود مقاوم و نفوذناپذیر هستند تمرکز دارد. سهام تدافعی هم در دوران بد بازار و هم در دوران خوب و مثبت بازار، کار خود را به خوبی انجام می‌دهد. شرایط اقتصادی بد هیچ تاثیری بر روی پورتفوی تدافعی ندارند. شرکت‌هایی که محصولات ضروری و روزمره را تولید می‌کنند، تحت بدترین شرایط نیز به بقای خود ادامه می‌دهند. پاداش پورتفولیوی تدافعی ممکن است زیاد نباشد، اما همیشگی است.این نوع از پورتفوی بهترین گزینه برای سرمایه گذاری طولانی مدت است.
5.پورتفوی متمرکز بر درآمد
تمرکز پورتفولیو متمرکز بر درآمد بیشتر بر روی سود تقسیمی شرکت‌ها (درآمد حاصل از سهم) به سهامداران می باشد. در واقع هدف ازایجاد این پرتفوی، ایجاد یک جریان نقدی مثبت به داخل سبد سهام است. برخی از سهام های پورتفوی متمرکز بر درآمد می‌توانند در پرتفوی تدافعی قرار بگیرند،اما به دلیل بازدهی بالا در پرتفوی درآمدی قرار می‌گیرند. صندوق سرمایه گذاری در املاک و مستغلات (REIT) نمونه‌ای از پورتفـولیوی متمرکز بر درآمد هستند.
6. پرتفولیوی سوداگرانه
پرتفولیوی سوداگرانه بهترین گزینه برای سرمایه گذارانی است که تحمل ریسک بالایی دارند. سبد سهام سوداگرانه می‌تواند شامل عرضه‌های اولیه عمومی (IPO) یا سهامی باشد که به اعتقاد برخی، متنوع سازی و تخصیص دارایی چیست؟ هدف مناسبی برای تصاحب توسط شرکت‌های بزرگ هستند. شرکت‌های فعال در حوزه فناوری و مراقبت‌های بهداشتی که فرآیند توسعه محصولات جدید را در دستور کار دارند در این دسته قرار می‌گیرند.
ریسک در انتخاب پورتفولیو
هر کدام از مشاوران مالی یا سبد گردانان می توانند یک مدل سبد سهام عمومی برای یک فرد ایجاد کنند .اما این موضوع کاملا به ریسک پذیری فرد سرمایه گذار بستگی دارد .وی می تواند پرتفوی خود را از با سهام هایی که قابلیت رشد بالایی دارند بچیند و یا از استراتژی تهاجمی پیروی کند .با این حال بهتر است یک سرمایه گذار، خودش را در معرض ریسک کمتری قرار دهد و سهامی را انتخاب کند که نوسانات بازار تاثیری بر روی آن نداشته باشند .
افق زمانی چه تاثیری بر پورتفولیو دارد؟
در نظر گرفتن مدت زمان سرمایه گذاری یکی از اصل های مهم در موفقیت سرمایه گذاران است. بهتر است تاریخ هدف را در نظر گرفته و به تخصیص سرمایه بر روی یک استراتژی محافظه کارانه در آن تاریخ پیش بروید تا از سود پرتفوی خود تا آن نقطه محافظت کنید.
به عنوان مثال، یک سرمایه‌گذار محافظه‌کار ممکن است پرتفوی خود را با سهام با ارزش بالا، صندوق‌های مشارکتی با شاخص بازار گسترده، اوراق قرضه با درجه ریسک بالا و معادل‌های نقدی با درجه بالا ببندد.
سرمایه‌گذاری را در نظر بگیرید که قصد دارد تا پنج سال دیگر بازنسشته شود و برای دوران بازنشستگی پس‌انداز می‌کند. حتی اگر این سرمایه‌گذار با سرمایه‌گذاری در سهام و اوراق بهادار پرریسک‌تر مشکلی نداشته باشد، باز هم ممکن است بخواهد بخش بزرگ‌تری از پرتفوی خود را به دارایی‌های محافظه‌کارانه‌تر مانند اوراق قرضه و پول نقد اختصاص دهد تا از آنچه تا الان پس‌انداز کرده است محافظت کند.
برخلاف این فرد که برای دوران بازنشستگی برنامه ریزی می‌کند، فردی که تازه وارد بازار کار شده ممکن است بخواهد کل پرتفولیوی خود را در بازار سهام سرمایه‌گذاری کند، زیرا ممکن است چندین دهه برای سرمایه‌گذاری و پشت سر گذاشتن برخی از نوسانات کوتاه‌مدت بازار وقت داشته باشد.
منظور از تخصیص دارایی چیست؟
تخصیص دارایی شامل انتخاب وزن مناسب از طبقات مختلف دارایی برای نگهداری در یک پرتفولیو است. سهام، اوراق قرضه و پول نقد اغلب سه طبقه معمولی دارایی هستند، اما سایر دارایی‌ها نیز مثل املاک و مستغلات، کالاها، ارزها و رمزارزها می‌توانند در یک پرتفوی جامع قرار بگیرند. هر یک از کلا‌های دارایی، شامل زیرمجموعه‌هایی هستند که در تخصیص پورتفولیو نیز نقش دارند. به عنوان مثال چقدر باید به سهام یا اوراق قرضه داخلی در مقابل سهام خارجی وزن داده شود؟ رشد سهام در مقابل ارزش سهام چقدر است؟ و غیره.
منظور از تنوع در سبد سهام چیست؟
تنوع در سبد سهام یعنی پرتفولیوی شما شامل دارایی‌ها و طبقات دارایی باشد که ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر ندارند. به این ترتیب، اگر یک کلاس دارایی با افت روبه رو شود، ممکن است کلاس‌های دارایی دیگر دچار این افت نشوند. این امر یک سوپاپ اطمینان برای پورتفولیوی شما فراهم می‌کند. علاوه بر این، ریاضیات مالی نشان می‌دهد که تنوع مناسب می‌تواند بازده مورد انتظار کلی یک پورتفوی را افزایش داده و در عین حال ریسک آن را کاهش دهد.
سخن آخر
در حالی که انواع مختلفی از پورتفولیو وجود دارد که سرمایه گذاران می‌توانند بنابر نیاز و استراتژی مدنظر خود از آنها استفاده کنند، احتیاط در انتخاب دارایی‌های مناسب برای دستیابی به اهداف سرمایه گذاری نیز شرط عقل است. به پیشنهاد گروه نرم افزاری حسابداری محک، برای تحقیق در مورد اصول هر نوع دارایی و یافتن مناسب‌ترین ترکیب پورتفولیوی سرمایه‌گذاری، همچنین نگهداری و حفظ پورتفوی خود برای ایجاد حداکثر بازده زمان بگذارید و با کارشناسان این حوزه مشورت کنید.
ریسک سیستماتیک و غیرسیستماتیک چیست؟
امیر شاملویی
- اشتراک‌گذاری
ریسک غیرسیستماتیک را می‌توان عمدتا ناشی از نوسانات در بازدهی سهام یک شرکت بر اساس عوامل خرد اقتصادی دانست. عواملی که این ریسک را تشکیل می‌دهند، مخصوص یک شرکت یا صنعت هستند و به همین دلیل صرفا روی یک سازمان خاص تاثیر می‌گذارد.
در دنیای سرمایه‌گذاری کلماتی مانند ریسک و بازدهی با یکدیگر ارتباط دارند. اگر تاکنون در بازارهای مالی سرمایه‌گذاری کرده باشید احتمالا با کلمه ریسک آشنا شده‌اید. در اینجا قصد داریم شما را بیشتر با ریسک آشنا کنیم. به طور کلی ریسک را به دو دسته ریسک سیستماتیک و ریسک غیرسیستماتیک تقسیم می‌کنند.
ریسک سیستماتیک بیشتر بر اثر متغیرهای خارجی و غیرقابل کنترل رخ می‌دهد و منحصر به صنعت خاصی نیست بلکه بر کل بازار اثر می‌گذارد.
از طرف دیگر، ریبسک غیرسیستماتیک به ریسکی می‌گویند که از متغیرهای کنترل شده و شناخته شده ناشی می‌شود. این صنعت روی موارد خاص مانند یک صنعت یا شرکت ویژه اثر می‌کند.
ریسک سیستماتیک چیست؟
منظور از کلمه ریسک سیستماتیک میزان تغییر بازدهی اوراق بهادار و سهام به دلیل عوامل اقتصاد کلان کسب و کار مانند مسایل اجتماعی، سیاسی یا اقتصادی است. چنین نوساناتی با تغییرات بازدهی در کل بازار ارتباط دارند.
ریسک سیستماتیک به دلایل مختلفی مانند تغییر سیاست‌گذاری دولت، مسایل مربوط به طبیعت همچون فجایع و بلایای طبیعی، تغییرات اقتصادی کشور، مولفه‌های اقتصادی بین‌المللی و برخی موارد دیگر رخ دهند. این ریسک ممکن است ناشی از افت ارزش سرمایه‌گذاری در طول زمان باشد. در ادامه به دسته‌های مختلفی که ریسک سیستماتیک دارد اشاره می‌کنیم.
دسته‌بندی ریسک‌های سیستماتیک
ریسک سیستماتیک را عمدتا می‌توان ناشی از 3 عامل دانست که عبارتند از ریسک بهره، ریسک تورمی و در نهایت ریسک بازار. ریسک بهره ریسکی است که به دلیل نوسانات نرخ بهره در طول زمان رخ داده و بر آنها تاثیر می‌گذارد.
دسته دوم که ریسک تورمی است زمانی مطرح می‌شود که ریسک قدرت خرید وجود دارد و در واقع قدرت خرید افراد کاهش یافته است. چنین ریسکی به دلایلی مانند افزایش هزینه تولید، افزایش دستمزدها و مواردی از این قبیل روی می‌دهد.
دسته آخر یعنی ریسک بازار بر قیمت یک سهم تاثیر می‌گذارد، یعنی قیمت‌ها به طور مداوم در یک دوره زمانی همراه با سایر سهام موجود در بازار افزایش یا کاهش یابند.
ریسک غیرسیستماتیک چیست؟
ریسک غیرسیستماتیک را می‌توان عمدتا ناشی از نوسانات در بازدهی سهام یک شرکت بر اساس عوامل خرد اقتصادی دانست. عواملی که این ریسک را تشکیل می‌دهند، مخصوص یک شرکت یا صنعت هستند و به همین دلیل صرفا روی یک سازمان خاص تاثیر می‌گذارد. در صورت اقدامات مناسب می‌توان بر چنین ریسکی غلبه کرد متنوع سازی و تخصیص دارایی چیست؟ که در بخش تفاوت ریسک‌های سیستماتیک و غیرسیستماتیک به آن اشاره خواهیم کرد.
دسته‌بندی ریسک‌های غیرسیستماتیک
ریسک غیرسیستماتیک را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد که مهمترین آنها عبارتند از ریسک کسب و کار و ریسک مالی. ریسک کسب و کار را می‌توان ریسک ذاتی برای سهام و اوراق بهادار یک شرکت دانست که گویای این است که عملکرد یک شرکت پایین‌تر از متوسط صنعت مشغول در آن است. برخی از مهمترین عاملی که روی کسب و کار تاثیر می‌گذارند عبارتند از تغییر سیاست‌گذاری‌های دولتی، افزایش رقابت، تغییر ذائقه و ترجیحات مصرف‌کنندگان، توسعه محصولات جایگزین، تغییرات فناورانه و مواردی دیگر از این قبیل.
از سوی دیگر، ریسک مالی قرار دارد که به عنوان ریسک اهرمی نیز شناخته می‌شود. زمانی که ساختار سرمایه یک شرکت تغییر می‌کند، بر ریسک مالی آن نیز تاثیرگذار است.
تفاوت‌های ریسک سیستماتیک و غیرسیستماتیک
ریسک سیستماتیک و غیرسیستماتیک تفاوت‌هایی با هم دارند که آنها را می‌توان در چند دسته مورد بررسی قرار داد. ریسک سیستماتیک به معنای آن است که احتمال از دست دادن دارایی به کل بازار یا بخش عمده‌ای از بازار ارتباط دارد ولی ریسک غیرسیستماتیک مربوط به صنعت خاصی است. تفاوت دوم آن است که ریسک سیستماتیک غیرقابل کنترل است در حالی که ریسک غیرسیستماتیک قابل کنترل کردن است. به علاوه، ریسک سیستماتیک از عوامل کلان اقتصادی تاثیر می‌پذیرد اما ریسک غیرسیستماتیک به دلیل عوامل اقتصادی خرد روی می‌دهد و به آنها بستگی دارد. چهارمین تفاوت ریسک سیستماتیک و غیرسیستماتیک مربوط به این است که ریسک سیستماتیک روی تعداد زیادی از شرکت‌ها و اوراق بهادار آنها در بازار تاثیر می‌گذارد ولی ریسک غیرسیستماتیک صرفا روی یک شرکت خاص اثر می‌گذارد. تفاوت بعدی این است که ریسک سیستماتیک با استفاده از شیوه‌های پوشش ریسک و تخصیص دارایی قابل حذف است اما برای برخورد با ریسک غیرسیستماتیک باید از متنوع‌سازی پورتفو استفاده کرد.
جمع‌بندی
در بالا به بررسی این موضوع پرداختیم که ریسک سیستماتیک و ریسک غیر سیستماتیک چیست. علاوه بر این به تفاوت‌های این دو نوع ریسک نیز اشاره کردیم. نکته پایانی که می‌خواهیم یادآوری کنیم آن است که شما باید به ریسک‌های غیرسیستماتیک اهمیت بدهید. ریسک سیستماتیک را نمی‌توان با متنوع‌سازی سبد سرمایه‌گذاری از میان برد، اما این کار برای پوشش دادن ریسک‌های غیرسیستماتیک به شما کمک خواهد کرد.
ویژگی های استراتژی پورتفولیو
در به کارگیری استراتژی پورتفولیو گاهی ریسک کردن لازم است.
- میزان بازدهی: مشخص نمودن میزان بازدهی سهام ها از ویژگی های مهم یک استراتژی پورتفولیو کارآمد است. به همین خاطر هر سهام را باید به صورت جداگانه تجزیه و تحلیل و ارزیابی کرد و میزان بازدهی آنها را در یک بازه زمانی مشخص، معلوم نمود.
- سرمایه گذاری های منظم: سرمایه گذاری های منظم موجب تقویت استراتژی پورتفولیو می شود. این کار کمک می کند تا ذینفعان سازمان در بلند مدت سود بیشتری کسب کنند. همچنین باعث می شود سرمایه گذار نظم و انضباط بیشتری پیدا کند.
- ایجاد وزن و درصد مناسب برای هر سهم: سرمایه گذاران به منظور یک سرمایه گذاری اصولی و مطمئن، باید دارایی خود را به عنوان سهامی خاص و با میزان خاصی، سرمایه گذاری نمایند. همین موضوع سبب می گردد که ریسک کار کاهش پیدا کند و نتیجه بهتری به دست آید.
- صرفه جویی در هزینه ها: به کارگیری مناسب استراتژی های پورتفولیو کمک می کند تا سازمان و سرمایه گذاران آن با کمترین هزینه به اهداف مورد نظر خود که سود بیشتر می باشد، برسند.
اهداف استراتژی پورتفولیو
از اهداف این استراتژی حفظ امنیت سرمایه گذاری است، بدون اینکه عوامل دیگر را در نظر بگیرند. هدف بعدی سبد کاهش خطر می باشد. هدف از مدیریت به این شیوه و سبد خرید این است که از انعطاف پذیری موجود در سبد سرمایه گذاری اطمینان حاصل شود.
شاید مهمترین هدف این استراتژی و مدیریت به این سبک، ارائه نمودن بازدهی پایدار باشد. همچنین مدیرانی که این استراتژی را به کار می بندد، می خواهند از فرصت های خوب بهترین بهره برداری را داشته باشند.
هدف بعدی از به کارگیری این استراتژی به حداقل رساندن بار مالیاتی می باشد.
حفظ امنیت سرمایه گذاری از اهداف استراتژی پورتفولیو است.
چگونگی طراحی استراتژی پورتفولیو
امروزه طراحی استراتژی پورتفولیو برای پیشرفت همه سازمان ها و سرمایه گذاران از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. این استراتژی رشد فردی و گروهی را تضمین خواهد کرد. طراحی این استراتژی بسته به انواع آن با هم فرق می کند. به همین دلیل برای ساخت یک پورتفولیو باید با در نظر گرفتن نوع آن از طراحی خاصی استفاده کرد که متناسب با آن باشد.
مدیریت استراتژی پورتفولیو
این نوع از مدیریت، یک یا چند استراتژی پورتفولیو را به صورت متمرکز اداره می کند که مراحل آن عبارتند از:
- شناسایی
- اولویت بندی
- تفویض اختیار
- مدیریت
- کنترل پروژه ها
مدیران تلاش می کنند تا تضادهای موجود در بین طرح ها و پروژه ها را تعدیل کنند. سپس به تخصیص منابع مالی و انسانی سازمان بر اساس ظرفیت ها و اولویت های سازمان بپردازند. به این صورت سود حاصل از این فرایند را تخمین می زنند.
مدیران به روش های زیر روی استراتژی های پورتفولیو نظارت می نمایند.
- این مدیران نقش اصلی را در اولویت بندی پروژه ایفا می کنند و وجود توازن بین اجزا را تضمین می کنند و آنها را نوعی تنظیم می کنند که در راستای اهداف استراتژیک قرار بگیرند.
- استراتژی پورتفولیو را به موقع ارزیابی می کنند و عملکرد اجزا را به ذینفعان و سرمایه گذاران اصلی ارائه می کنند و مسائل و ریسک هایی که در این مسیر وجود دارد رو خیلی زود شناسایی می کنند و این موضوع روی عملکردشان تاثیر خواهد گذاشت.
- ارزشی که از طریق ابزارهای سرمایه گذاری برای سازمان به وجود آمده است را می سنجند. ارزش ها شامل نرخ بازگشت سرمایه، مدت زمان باز پس دادن سرمایه و ارزش خالص فعلی می شوند.
مدیران با استفاده از استراتژی پورتفولیو سوددهی سازمان را به حداکثز می رسانند.
راه های کاهش ریسک سرمایه گذاری در بورس
سرمایه‌گذاری‌های فردی شما به‌طور معمول در دو کلمه خلاصه می‌شود: «ریسک» و «پاداش». قانون کلی این است که پاداش بالقوه بیشتر، خطر بیشتری نیز به همراه دارد. اما این قانون به ترتیب معکوس صادق نیست. خطر بیشتر، لزوما به پاداش بالقوه بیشتری تبدیل نمی‌شود. گاهی اوقات ریسک بیشتر، فقط ریسک بیشتر با پاداش کم است. ریسک چیز بدی نیست. اما شما باید آگاه باشید که با دارایی‌های سرمایه‌گذاری خود چه نوع ریسکی را می‌خواهید بپذیرید و چگونه می‌توانید سطح غیرقابل‌قبول ریسک را کاهش دهید. در این مقاله قصد داریم با ارائه ترفندهایی برای کاهش ریسک سرمایه گذاری، شما را یاری کنیم.
تحمل خود را در برابر انواع مختلف ریسک تعیین کنید
هر سرمایه‌گذاری شامل مقداری از سطح ریسک است. درک نوع ریسک یا ترکیبی از انواع ریسک در کاهش این خطرات پیش رو، ضروری است. دو عاملی که می‌تواند به شما کمک کند میزان تحمل ریسک خود را تعیین کنید، عبارتند از:
- میزان خالص سرمایه شما
- تعیین میزان ریسک‌پذیری
ارزش خالص سرمایه شما، دارایی‌های شما منهای بدهی‌ها هستند. ریسک سرمایه شما پولی است که اگر در یک سرمایه‌گذاری ضرر کنید، تأثیری در سبک زندگی شما نخواهد داشت. اگر از دارایی خالص بالایی برخوردارید و دارای میزان ریسک قابل‌توجهی هستید، توانایی تحمل ریسک بالاتری دارید. اگر ارزش خالص شما کم است و سرمایه ریسک چندانی ندارید، احتمالا با سرمایه‌گذاری‌های محافظه‌کارانه و کم‌خطر وضعیت بهتری خواهید داشت و حتما با کاهش ریسک سرمایه گذاری روبه‌رو خواهید بود.
دقت کافی و واقع‌بینی مهم هستند
به‌طور خلاصه، این مسئله به معنای تحقیق در مورد سرمایه‌گذاری‌های قبلی شما است. شما باید موارد زیر را بررسی کنید:
- تاریخچه سرمایه‌گذاری
- رشد درآمد
- تیم مدیریتی
- میزان بدهی
این نتایج را با دارایی‌های دیگر در سبد سرمایه‌گذاری جدید خود، مقایسه کنید. یکی از معیارهایی که برای کاهش ریسک سرمایه گذاری باید مراقب آن باشید، نسبت ریسک به ریوارد است. شما با تحلیل میزان ریسک و میزان پاداشی که برای هر سرمایه در نظر دارید، بهتر پیش خواهید رفت.
تنوع سازی را مهم بدانید
متنوع سازی با پخش سرمایه در محصولات مختلف، از جمله راه های کاهش ریسک سرمایه گذاری در بورس است. به‌عنوان مثال، ممکن است 25 درصد پول سرمایه‌گذاری خود را در سهام الف، 25 درصد را در گواهی سپرده بیمه فلان سازمان، 25 درصد را در اوراق قرضه و 25 درصد دیگر سرمایه خود را در املاک و مستغلات قرار دهید. اگر شرکت الف با بازده کمی مواجه شود، شما همچنان سود کسب خواهید کرد، اما پتانسیل سود شما کاهش می‌یابد. زیرا فقط بخشی از پول شما در سهام سرمایه‌گذاری شده. اگر سرمایه کمی در الف داشته باشید، ضرر شما نیز محدود است، زیرا 75 درصد از پول شما در محصولات دیگر سرمایه‌گذاری می‌شود.
سرمایه‌گذاری‌های خود را به‌طور منظم کنترل کنید
تخصیص مناسب سرمایه شما به عواملی مانند مدت‌زمان سرمایه‌گذاری و خلق‌وخوی سرمایه‌گذاری شما بستگی دارد. به‌عنوان مثال، یک سرمایه‌گذار محافظه‌کار ممکن است 40 درصد از پرتفوی خود را در اوراق قرضه میان‌مدت، 25 درصد را در سهام بزرگ، 10 درصد را در اوراق کوتاه‌مدت، 10 درصد را در سهام متوسط و 10 درصد را در سهام کوچک، قرار داده باشد. لازم است که حداقل یک‌بار در سال، دارایی خود را ارزیابی کند و دارایی‌های جدید را در صورت لزوم خریداری کرده یا بفروشد تا سبد سهام خود را به تخصیص مناسب دارایی‌های جدید برساند. در نتیجه لازم است برای کاهش ریسک سرمایه گذاری، در صورت لزوم منابع خود را دوباره بررسی کنید.
از تحلیل تئوری نوین پرتفوی استفاده کنید
نظریه پرتفوی مدرن (MPT) نظریه‌ای در مورد چگونگی ایجاد سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر، برای ایجاد حداکثر بازده مورد انتظار، بر اساس سطح معینی از ریسک بازار است. هری مارکوویتز در مقاله خود «انتخاب سبدگردان‌ها» که در سال 1952 در یک مجله مالی چاپ شد، پیش‌گام این نظریه بود. وی بعدا برای کارش در مورد نظریه مدرن سبدگردان‌ها، جایزه نوبل دریافت کرد.
تئوری نوین پرتفوی، استدلال می‌کند که ویژگی‌های ریسک و بازده سرمایه‌گذاری نباید به‌تنهایی مشاهده شوند. بلکه باید از طریق تأثیر سرمایه‌گذاری روی ریسک و بازده کل سبدگردان ها ارزیابی شود. MPT نشان می‌دهد که یک سرمایه‌گذار می‌تواند مجموعه‌ای از دارایی‌های متعدد را ایجاد کند که بازده را برای یک سطح معین از خطر، به حداکثر برساند. به همین ترتیب، باتوجه به سطح بازده مورد انتظار، یک سرمایه‌گذار می‌تواند یک پرتفوی با کمترین ریسک ممکن ایجاد کند. بر اساس معیارهای آماری مانند واریانس و همبستگی، عملکرد یک سرمایه‌گذاری فردی، کمتر از تأثیر آن بر کل سبدگردان‌ها است. این مهم را در کاهش ریسک سرمایه گذاری خود فراموش نکنید.
انتخاب پرتفوی چه تأثیری در کاهش ریسک سرمایه گذاری دارد؟
MPT فرض می‌کند که سرمایه‌گذاران از ریسک‌پذیری بالا رنج می‌برند. به این معنی که آن ها برای یک سطح مشخص از بازده، پرتفوی کم‌خطرتر را به نمونه پرخطر ترجیح می‌دهند. به‌عنوان یک موضوع عملی، گریز از ریسک نشان می‌دهد که اکثر مردم باید در چندین کلاس دارایی، سرمایه‌گذاری کنند. این مسئله اهمیت متنوع سازی را برای ما بیشتر می‌کند.
برای درک بهتر این موضوع، ضرب‌المثل به‌ظاهر تکراری اما مهم را به یاد بیاورید: «تمام تخم‌مرغ‌هایتان را در یک سبد نگذارید». این مسئله به این معناست که هنگام ورود به عرصه بورس، نباید تمام سرمایه خود را روی یک منطقه متمرکز کنید. بهتر است که با تکیه بر یک تحلیل تکنیکال حرفه‌ای، سرمایه خود را به 4 یا 5 قسمت تقسیم کنید.
نحوه انتخاب پرتفوی بهینه
سبد سهام بهینه به سبد سهامی گفته می‌شود که سهام پیکربندی‌شده و درستی را در خود داشته باشد. این سبد، از نظر آماری، بازدهی مطلوب را در سطح معینی از ریسکِ پذیرفته‌شده توسط یک سرمایه‌گذار، ارائه می‌دهد. تجزیه و تحلیل پرتفوی با فرض اینکه سرمایه‌گذاران سعی می‌کنند با وسواس زیاد ریسک را به حداقل برسانند، در حالی که به دنبال بالاترین بازده هستند، بر مفهوم بهینه سبدگردان‌ها تأکید دارد. طبق این تئوری، سرمایه‌گذاران باید تصمیماتی منطقی برای دستیابی به حداکثر بازده، در سطح قابل‌قبول ریسک خود، اتخاذ کنند.
سبدگردان‌ها با ریسک بهینه، به‌طور کلی در وسط منحنی ریسک تناسب قابل قبول میان ریسک و بازده خود یافت می‌شوند. اگر فرد از منحنی بالاتر برود، به معنای ریسک بیشتر است. به همین ترتیب، اگر فردی در پایین منحنی حرکت کند، به معنای پرتفوی‌های کم‌خطر / کم‌بازده خواهد بود.
برای بلندمدت سرمایه‌گذاری کنید
بورس اوراق بهادار از لحاظ تاریخی، در درازمدت، عملکرد خوبی داشته است. اگر سهام را با پولی خریداری کنید که ممکن است به‌زودی به آن نیاز داشته باشید، ممکن است مجبور شوید در دوره‌ای که قیمت سهام پایین است، سهم خود را بفروشید. پس با مدیریت سرمایه، برای سرمایه گذاری بلندمدت برنامه ریزی نمایید. این اصل یکی از مهمترین مؤلفه‌ها برای کاهش ریسک سرمایه گذاری است.
در نهایت، برای کاهش ریسک سرمایه گذاری خود، بهتر است قبل از ورود به این عرصه، تمام راهکارها و اصول مهم را آموزش ببینید. با فراگیری این موارد، درصد ریسک سرمایه‌گذاری شما نیز پایین خواهد آمد. آموزش آنلاین تحلیل تکنیکال و تحلیل بنیادی به شما در سرمایه گذاری اصولی و حرفه ای کمک شایانی خواهند کرد.
مزایای صندوق درسا برای مشتریان حقیقی چیست؟
سرمایه‌گذاری در صندوق سرمایه‌گذاری سهامی روشی برای کسب سود از بازار سرمایه است. با این روش سرمایه‌گذارانی که زمان، دانش و تخصص لازم ندارند، می‌توانند به تبحر متخصصین این بازار تکیه کنند تا از یک سو، میزان سود خود را افزایش و از سوی دیگر، ریسک زیان در سرمایه‌گذاری خود را کاهش دهند. به تعبیر دیگر سرمایه‌گذاری در صندوق، روش امن سرمایه‌گذاری در بازار پرتلاطم بورس است. از این طریق می‌توانید نگرانی کاهش ارزش سرمایه را به حداقل رسانید. در کنار این کاهش نگرانی، با داشتن دید بلندمدت، به سود مناسب و دلخواه بر اساس هدف و استراتژی سرمایه‌گذاری صندوق دست می‌یابید. تخصیص بهینه دارایی‌ها با حذف هزینه و صرف زمان اندک، نقدشوندگی بالا به دلیل وجود بازارگردان، سادگی معافیت مالیاتی معاملات واحدها و سهولت و سرعت در معامله واحدهای صندوق از طریق اینترنت از دیگر مزایای سرمایه‌گذاری در درسا است.
مزایای صندوق درسا برای مشتریان حقوقی چیست؟
اشخاص حقوقی منابعی در اختیار دارند که می‌توانند برای اهداف سرمایه‌گذاری خود بکار بگیرند. اما اغلب تخصص لازم را برای سرمایه‌گذاری و مدیریت این منابع در بورس را ندارند. از این رو سرمایه‌گذاری در صندوق درسا با توجه میزان ریسک متوسط آن، گزینه جذابی برای مشتریان حقوقی با هر میزان منابع و هر افق زمانی سرمایه‌گذاری باشد.
استراتژی سرمایه‌گذاری در صندوق درسا چیست؟
استراتژی سرمایه‌گذاری مدیریت صندوق درسا “استراتژی فعال بر مبنای سنجش موقعیت بازار” است. درسا غالب منابع خود را در سهام شرکت‌ها سرمایه‌گذاری می‌کند. بازار سرمایه به‌عنوان دماسنج وضعیت اقتصادی کشور عمل کرده و روند آن بر اساس واقعیت‌ها و انتظارت آتی از برآیند شرایط اقتصادی کشور شکل می‌گیرد. بازار سهام ایران نیمه کاراست، و بررسی و پیگیری اخبار و تحولات عمومی می‌تواند بازده بالاتر از ریسک تحمیل‌شده به سرمایه‌گذار را برای وی محقق سازد. این دلیل ویژگی دلیل انتخاب استراتژی فعال برای صندوق درسا است.
چگونه سهامی برای صندوق خریداری می‌شود؟
استراتژی سرمایه‌گذاری در صندوق درسا به دو قسمت اصلی تقسیم می‌شود.
قسمت اول شامل سهام شرکت‌هایی است که از دید گروه مدیران سرمایه‌گذاری صندوق به لحاظ بنیادی جزء شرکت‌هایی هستند که با ارزش ذاتی خود فاصله دارند و به بیان دیگر زیر ارزش ذاتی خود هستند. معمولاً حدود 70 تا 80 درصد دارایی‌های صندوق در سهام این نوع شرکت‌ها سرمایه‌گذاری می‌شود. افق سرمایه‌گذاری در سهام این نوع شرکت‌ها بالای یک سال است. مگر این که در فاصله زمانی کمتری بازار به این نوع سهام اقبال نشان داده و زودتر به ارزش ذاتی موردنظر مدیران سرمایه‌گذاری صندوق برسد. در این صورت مدیر ممکن است از این سهام خارج شود و منابع را در سهام جایگزین و با رویکردی مشابه سرمایه‌گذاری نماید.
قسمت دوم که معمولاً 20 تا 30 درصد منابع صندوق صرف سرمایه‌گذاری در آنها می‌شود، شامل سهام شرکت‌هایی است که با توجه به تحولات بازار سرمایه انتظار روند صعودی کوتاه‌مدت در آنها را داریم و می‌توانیم با معامله به موقع آنها بازده‌های کوتاه‌مدت برای مشتریان کسب کنیم. به دلیل ماهیت این نوع سرمایه‌گذاری، قدرت نقدشوندگی بالا در این نوع سرمایه‌گذاری‌ها اولویت ما است.
برای صندوق چگونه آلفا ایجاد می‌کنید؟ بتای صندوق چگونه ساختاری خواهد داشت؟
از ضریب آلفا و بتا برای ارزیابی عملکرد سهام، صندوق و یا یک سبد سرمایه‌گذاری استفاده می‌شود. ضریب آلفا بازده اضافی یک سرمایه‌گذاری نسبت به بازده شاخص معیار است. ضریب بتا میزان نوسانی است که سرمایه‌گذار با خرید آن دارایی‌ها نسبت به نوسان شاخص معیار متحمل می‌شود. هدف سبدگردان کارا برای صندوق درسا بتای کمتر از یک، یعنی نوسانات کمتر از شاخص کل بازار بورس، و آلفای مثبت، یعنی ایجاد بازده حاصل از مدیریت درست منابع صندوق است. این هدف را با مدیریت فعال با ترکیب کردن سهام ارزشی و استفاده از فرصت‌های کوتاه مدت طبق استراتژی صندوق عملی می‌کنیم.
دیدگاه شما